Historie

(1/1)

Title

Deze pagina is door Frank Braas op schrift gesteld naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van tennisvereniging Apollo in 1994. Bedankt Frank Braas!

De historie van tennisvereniging Apollo

"Uit de school geklapt"

Deze pagina is door Frank Braas op schrift gesteld naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van tennisvereniging Apollo in 1994. Dit jublieumboek is toen aan alle leden ter beschikking gesteld. Aangezien het boek een fraai verslag is van de eerste 25 jaren van de geschiedenis van TV Apollo, is het hier integraal opgenomen.

Met dank aan Frank Braas.

Inhoud

Woord vooraf door voorzitter

Er is menig zweetdruppel van het voorhoofd gewist, maar het resultaat is er dan ook naar: een verslag van vijfentwintig jaar APOLLO. Eerdere mislukte pogingen duidden op een flinke moeilijkheidsgraad. Ga maar eens spitten in zoveel jaar notulen, Tie-breaks en andere bronnen. Frank Braas heeft de uitdaging aangenomen en met veel plezier volbracht. De eerste pagina's die hij mij bracht, heb ik in één adem uitgelezen.

Fijne herinneringen, die nog niet zo lang geleden leken, trokken aan mij voorbij. De eerste bestuursvergadering, de eerste taakverdeling, de eerste ...... Als je alles zelf hebt meegemaakt, is het extra leuk om dit verslag te lezen en gelukkig zijn er nog veel mensen van het eerste uur die ook die ervaring zullen hebben.

Wat ik persoonlijk heel geslaagd vind, is de gemoedelijke Apollo-sfeer die Frank op een ontspannen wijze door het hele stuk heeft weten vol te houden. Hierdoor is het geen saaie opsomming van feitjes geworden. Zo, het schouderklopje is (terecht) geplaatst.

Met zo'n verleden moeten we de toekomst toch aankunnen. Zolang we leden houden die er niet vies van zijn om de handen uit de mouwen te steken, ook al is er soms kritiek, die de humor weten te bewaren en met zijn allen voor een fijne club zorgen, zolang blijft Apollo Apollo!

Daarom bedank ik iedereen die hier de afgelopen vijfentwintig jaar aan meegewerkt heeft. Bedankt ook namens de honderden leden die in ons verenigingsverband zoveel tennisplezier hebben beleefd!

En nu veel leesplezier!

Chiel Lagerwey, voorzitter

terug

Woord vooraf door schrijver

Voor menigeen een vreemd klinkende titel, maar voor de oude "Apollo-rotten" een logische, immers 25 jaar geleden zag het tennispark van TV Apollo er geheel anders uit dan nu. De kleur van het speelveld van toen was misschien wel weer gelijk aan de kleur van het huidige dynatop. De schoolpleintegels lagen echter niet zo mooi naast elkaar.

Uit de school geklapt, van het schoolplein geklapt, de bedoeling is duidelijk. Ik wil u een overzicht geven van hoe uw tennisvereniging door de loop van de jaren haar huidige vorm heeft gekregen en heb hiervoor een greep kunnen doen in het persoonlijke archief van Chiel Lagerwey. Verder heb ik een berg herinneringen en een stapel Tie-breaks tot mijn beschikking.

Ik wens u veel leesplezier.

De Goorn, juni 1994

Frank Braas

terug

Wat vooraf ging

In de jubileumuitgave "1969-1979" ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van TV Apollo stond een bijdrage van mede-initiatiefnemer, mede-oprichter, voorzitter van de eerste 10 jaar, lid van verdienste en erelid van de vereniging, de heer Dirk Conijn. Ik wil u deze bijdrage in zijn geheel voorleggen, aangezien dit een goede weergave is van de beginperiode van TV Apollo.

10 jaar Apollo

Na het verzoek van de voorzitter een bijdrage te leveren voor het Jubileumnummer, gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar de oprichtingsperiode en wat daaraan vooraf is gegaan. De schrijver van dit artikeltje wilde op een gegeven moment weer aktief aan sport gaan doen en kwam door omstandigheden terecht bij de tennisvereniging Heerhugowaard. Z'n belangstelling voor de tennissport was daar enkele mensen opgevallen en die lieten hem weten, dat er een mogelijkheid was in Heerhugowaard lid te worden. Er werd ook medegedeeld, dat het raadzaam zou zijn eerst lessen te nemen en dit leidde tot het bespreken van een aantal lesuren met Wil Bosma, die later ook veel leden van Apollo de beginselen heeft bijgebracht.

Het tweede jaar van het lidmaatschap in Heerhugowaard ging ook Armand Schalkwijk mee, die vroeger in zijn geboorteland reeds had getennist. Op de terugweg van z'n oefenpartij werd af en toe de gedachte geopperd, dat een vereniging in De Goorn toch mooier en makkelijker zou zijn. We kwamen te horen dat ook Theo Appelman, Gerard Braas en Co Laan interesse hadden en toen de koppen bij elkaar werden gestoken, werd besloten een enquete te houden en hierop kwamen 'n dertig positieve reakties binnen.

Er werd uitgezien naar een voorlopige akkomodatie en deze werd gevonden bij het plein van de Agnesschool. De aktiviteiten daar werden o.a. gadegeslagen door Zr. Willibrorda, die later ook aktief de tennissport is gaan beoefenen. Na een paar jaar groeide het ledental tot ongeveer 90 en moest er wat anders gebeuren. Toen wij in het dorp rondkeken, lag er een prachtig stuk terrein braak en werd de gemeente Berkhout benaderd, die welwillend stond ten opzichte van het plan daar twee banen te laten aanleggen. Met behulp van de Stichting Verenigingsgebouw Berkhout/Avenhorn, subsidie van Provincie - NSF en zelfwerkzaamheid van de leden, hebben we het gefikst. De latere uitbreidingen hebben de meeste van onze huidige leden zelf meegemaakt.

Achteromkijkend kunnen de pioniers die hierboven zijn genoemd met genoegen op hun werk terugkijken en vaststellen, dat ieder seizoen 'n kleine 300 leden plezier aan hun sport beleven op een van de gezelligste parken uit de omgeving. De leefbaarheid in ons dorp is er door vergroot en door de gezellige sfeer hebben we er met z'n allen veel kennissen en vrienden bijgekregen.

Redenen om de jubileumviering op onze a.s. feestavond met z'n allen op een gezellige manier te besluiten en dat wens ik U van harte toe.

D. Conijn

Aangezien niet alle huidige leden langdurig in De Goorn of direkte omgeving woonachtig zijn, wil ik toch enkele puntjes uit het voorgaande stukje verduidelijken.

De initiatiefnemers Dirk Conijn (thans nog aktief in de parkcommissie), Theo Appelman (van de vroegere snackbar van Theo en Alie), Armand Schalkwijk (oud-onderwijzer van de Jozefschool, de "jongensschool"), Gerard Braas (de zoon van de "Firma") en Co (de ons allen welbekende kapper) Laan konden met een aantal medestanders terecht op het schoolplein van de toenmalige St. Agnesschool (de "meisjesschool"), gelegen achter de oude kleuterschool St. Rosa (tegenwoordig woonhuis en atelier) en naast het huidige gezinsvervangende tehuis, maar toen nog nonnenklooster Mariaoord. De op de omslag afgedrukte schets (door Ben Vlaar gemaakt) geeft een goed beeld welk een schitterend stadion de nog naamloze tennisvereniging Berkhout/Avenhorn i.o. had. Enkele nadelen waren:

het ieder weekeinde opnieuw moeten ophangen van het net;
het moeten aanbrengen van hardboard borden ter bescherming van de ramen;
het steeds wegspringen van de ballen als gevolg van het ongelijk zijn van de trottoirtegels waarop werd gespeeld;
enkele bomen op het plein, die menig racket de toen nog houten kop hebben gekost.

Ondanks deze nadelen werd er met veel vuur gestreden en de oprichtingsvergadering leverde een aantal ideeën voor een naam op. Deze varieerden nogal; Overslag, Spirit, De Kogge, Untouchable, Albatros en Apollo werden genoemd. Gelukkig besloot het toenmalige bestuur de laatste naam te nemen, 25 jaar TV Overslag klinkt nou niet bepaald feestelijk. Op deze oprichtingsvergadering werden tevens de plannen voor de toekomst voorgelegd. Volgens de notulen hielden deze in:

Organiseren van onderlinge wedstrijden en doorgaan met training o.l.v. mevr. Bosma op het schoolplein;

Eveneens op het schoolplein gelegenheid geven 's avonds (wanneer de langere avonden komen) en in 't weekend onderling met elkaar te oefenen;

De kontributie voor het seizoen 1969 vast te stellen op ten hoogste fl. 25,- voor de senioren en fl. 12,50 voor junioren t/m 16 jaar.

Dit brengt mij meteen op de naam Wil Bosma, trainster bij TV Apollo van het eerste uur. De oudere leden zullen haar nog goed herinneren, evenals de lessen die zij gaf in de gymzaal aan de Jacob Bakkerstraat, op het schoolplein of op het park aan de Pieter Grootstraat. Mijn jeugdherinneringen brengen beelden naar voren van een les, die Wil Bosma gaf aan de zoon van de toenmalige slager uit Avenhorn, Kees Hottentot. Deze kleine, maar evenzogoed nogal stevig uitgevallen jongeman beschikte uiteraard niet over techniek, maar kon ontzettend hard slaan. Tijdens een van de lessen bracht hij de trainster tot wanhoop door de kanonskogels, die hij op haar af vuurde. Al met al heeft Wil tot 1989 les gegeven bij TV Apollo, een staat van dienst die haar het erelidmaatschap opleverde.

terug

Het eerste jaar

De oprichting werd gevierd d.m.v. het spelen van het zogenaamde "Oprichtingstoernooi" georganiseerd door Co Laan. De winnaar hiervan is mij niet bekend, maar zal ongetwijfeld een van de volgende uitgenodigde heren zijn geweest: Theo Appelman, Gerard Braas, Dirk Conijn, Gerard Dekkers, Cor Hoppe, Co Laan, Chiel Lagerwey, Armand Schalkwijk of Peter van Wijk.

Zoals al eerder vermeld, werd gedurende het eerste jaar van TV Apollo getennist op het schoolplein. Deze beperkte mogelijkheid van spelen bracht ook met zich mee dat de club in 1969 slechts een twintigtal leden kende, uitsluitend senioren. De hunkerende junioren werd slechts een plaatsje bedeeld op de scheidsrechtersstoel (een oude houten keukentrap - zie foto). Dat er naast de training, regelmatig wedstrijden werden gespeeld, blijkt ook uit een bericht van het bestuur (bestaande uit Dirk Conijn, Armand Schalkwijk, toen nog mej. Ria Dekker thans Ria Brinkman, Chiel Lagerwey, Co Laan en als adviserend lid Jan Bloem) aan de leden van april 1969:

"Wij willen de leden er op wijzen dat 's Zondagsmorgens op de baan twee wedstrijden worden gespeeld (aanvang 1e wedstrijd 9 u. - 2e wedstrijd ongeveer 10.30). Belangstelling is van harte welkom en er valt beslist wat te leren (soms doordat men ziet hoe het niet moet)."

U ziet, het bestuur van toen was zelf nog belast met de tennistechnische aangelegenheden. Dit komt naar voren uit een bericht aan de leden van december 1969:

"Wij adviseren de leden het Prismatennisboek van Cornel Lumière aan te schaffen. Het is verkrijgbaar bij boekhandel Pela en uit dit boekje is veel te leren over het tennisspel."

Zo werd aan het einde van het eerste jaar op de valreep een stukje huiswerk meegegeven, zodat wanneer de nieuwe banen aan de Pieter Grootstraat gereed zouden zijn, de techniek theoretisch zou worden beheerst.

De eerste kampioene bij de dames werd Joke Bloem. Kampioen bij de heren werd Gerard Braas. Zij kregen hun prijzen uitgereikt tijdens de najaarsvergadering in d'Ontmoeting. Op deze vergadering werd tevens besloten nog geen lid te worden van de Nederlandse Tennisbond. Dit werd echter op de voorjaarsvergadering van 1970 herroepen door de voorzitter i.v.m. subsidievoorwaarden van de NSF (Nederlandse Sport Federatie) voor de aanleg van de nieuwe banen.

terug

Nieuwe banen

De algemene vergadering van 14 april 1970 bracht naast een uitbreiding van het bestuur met Gerard Braas en Pim de Waard een echte wedstrijdcommissie. Deze kreeg in mei 1970 de beschikking over twee nagelnieuwe gravelbanen, die officieel werden geopend door burgemeester de Vos van Berkhout. Hij deed dit door het slaan van een service, nadat het hem was voorgedaan door een van de eerste junioren, Frank Braas. Officieus waren de banen al geopend door het spelen van wedstrijden tussen de nummers 1 en 2 bij de dames en idem bij de heren van de competitie van het vorige jaar.

Naast de nieuwe banen bleef het schoolpein beschikbaar voor training en als tennisgelegenheid voor de jeugdleden die geboren waren na 1-4-1954.

De nieuwe banen werden omzoomd door bomen en struiken, gepland op de voorloper van de nationale boomplantdag, de Apollo-boomplantdag van zaterdag 2 mei 1970. Dat het een toer was voor de bomen en struiken om water te krijgen, blijkt uit een bonnetje van fl. 18,40 voor consumpties voor leden van de brandweer van Avenhorn voor het natspuiten van de bomen. Om bij regenbuien de tennistas, lijf en leden een droog onderkomen te geven, was een prachtig golfplaten fietsenstalling (zonder de bijbehorende rekken) geplaatst.

Nieuwe banen! Nieuwe contributie. Dat hoort bij elkaar als zomer en regen. Je vindt het fijn dat het ene er is, maar baalt als het gepaard gaat met het andere. Er werd een indeling gemaakt in soorten leden: de jeugd t/m 15 jaar, zij werden het eerste jaar vrijgesteld van contributie, voor het vervolg bedroeg het fl. 30,-; de jeugd 16 t/m 18 jaar, zij betaalden fl. 50,- en de senioren dienden fl. 70,- op te hoesten. Hierbij dient wel de aantekening te worden gemaakt, dat rackets door de vereniging beschikbaar werden gesteld. Mogelijk hangen nog wat kromme en gebroken exemplaren uit die tijd boven de bar. De kist waarin ze destijds werden opgeborgen zal wel ergens in een open haard zijn beland.

Het begrip onderlinge competitie deed zijn intrede. Voor zowel de dames als de heren werden twee groepen gevormd, de A- en de B-groep. De samenstelling van de groepen bleek achteraf tot enige vragen te leiden. Zo vroeg Hans Cornelisse zich tijdens de najaarsvergadering van 6 november 1970 af waarom er een competitie nodig was tussen Jos Braas, Wim v.d. Giezen, Fred Brix en hemzelf, aangezien "deze elkaar bijna niets toe gaven". De najaarsvergadering in dorpshuis d' Ontmoeting, die feitelijk moest worden gezien als een "ingelaste bijeenkomst" ter afsluiting van het seizoen, werd in de loop der jaren de traditionele feestavond met prijsuitreiking. Deze traditie is met de komst van de eigen kantine verdwenen. De plannen voor het komende jaar 1971 waren naast het spelen van de onderlinge competitie, wedstrijden tegen andere verenigingen en districtswedstrijden. De winnaars van de onderlinge competitie poules A mochten zich clubkampioen noemen door gebrek aan tijd voor het afwerken van de toen nog "afvaltoernooi" geheten clubkampioenschappen.

Ook in 1970 zat men krap bij kas. Het incassobeleid van de penningmeester was toen echter nog niet zo gestroomlijnd als nu. Dit blijkt uit een stukje uit de notulen van de najaarsvergadering:

"De voorzitter meldde dat de betaling teleurstellend was verlopen. Hij memoreerde de afspraak die hieromtrent was gemaakt. Begin september moest nog elf à twaalfhonderd gulden ontvangen worden." (De gemaakte afspraak was dat binnen een maand betaald zou worden.)

De kampioenen van het jaar 1970 waren dezelfden als van het jaar 1969, Joke Bloem en Gerard Braas.

terug

Opmerkelijk grote animo bij tennissport De Goorn

Aldus luidde de kop boven het artikel n.a.v. de ledenvergadering van 4 februari 1971 in het Noordhollands Dagblad van 10 februari dat jaar. Dat dit niet was overdreven bleek wel uit het aantal leden van 125, waarvan er tesamen met het bestuur zo'n 50 aanwezig waren op de vergadering. De uitnodiging tot bijwoning op de bovenzaal van café Bontje (thans Dolleburg) vermeldde dan ook dat na afloop een interessante film over tennis zou worden vertoond, "een en ander met demonstraties door bekende figuren".

De contributie werd verhoogd met als redenen:

Dit jaar kan men een maand langer spelen;

Vorig jaar vroeg de tennisbond voor 20 leden contributie en dat is nu over het gehele ledenbestand;

De onkosten stijgen;

Er moet een sluitende exploitatierekening zijn, ook met een evt. grotere schuldenlast i.v.m. een cantine.

De jeugd bleef fl. 30,- betalen, de contributie voor oudere jeugd ging naar fl. 55,- en de senioren waren fl. 80,- kwijt. Een mogelijk oud-Amsterdammer wist te vertellen dat ze in de hoofdstad wel fl. 200,- kwijt waren en dan moest je ook nog eens baanhuur betalen. Hierop kon de vergadering niet anders dan akkoord gaan.

Er waren inmiddels statuten en een huishoudelijk reglement opgesteld. Beiden werden goedgekeurd. Een baanreglement was in de maak.

Gedurende het jaar 1971 werd weer de bekende onderlinge competitie afgewerkt. Verder was er de districtscompetitie, een dubbeltoernooi voor de leden, wedstrijden tegen Monnickendam en Heerhugowaard, een jeugdtoernooi en een jeugdwedstrijd in Hoorn, waar Peter Konijn de halve finale haalde. De onderlinge competitie gaf ook toen al een beeld te zien van niet opkomende deelnemers. Tijdens de najaarsvergadering werd besloten tot het bestraffen hiervan met twee punten aftrek en het overspelen van de wedstrijd. Clubkampioenen waren wederom Joke Bloem bij de dames en Jaap Hilgers, die goed naar de film op de voorjaarsvergadering had gekeken, bij de heren. Een "probleem" diende zich aan in de vorm van Rob Resoort, van wie een ieder zijn kwaliteiten onderkende, maar over wie heel wat discussie gevoerd werd om hem in 1972 in de A-poule geplaatst te krijgen. Rob was de winnaar van het eerste "Afvaltoernooi", hetgeen werd beloond met de zeer fraaie Middenstandsbeker, die werd uitgereikt door de toenmalige voorzitter van de middenstandsvereniging Klaas Borst.

Een punt van orde op de najaarsvergadering was verder nog de mogelijke realisatie van een eigen kantine met kleedruimte. Van het benodigde geld (ongeveer fl. 15.000,-) zou fl. 2.000,- uit de Jeugd- en Sportveiling worden bijgedragen, van de NSF zou worden geprobeerd fl. 3.500,- los te peuteren. Verder werd de leden de mogelijkheid geboden een renteloos lening te verstrekken in de vorm van aandelen ter grootte van fl. 25,- en fl. 100,-. Er kon worden ingetekend na de vergadering, wat ook meteen volop werd gedaan. Het Noordhollands Dagblad vermeldde in een artikel op 10 november 1971, dat al fl. 2.700,- was toegezegd. De Stichting Verenigingsgebouw Avenhorn/Berkhout zou om een aanvullende lening worden gevraagd.

Naast de financiële perikelen was er ook nog de vraag waar het ding neergezet moest worden. Het bestuur had als voorstel "aan de kant van de te dempen sloot i.v.m. het uitzicht op een mogelijke derde baan". Bij de rondvraag werd de mogelijkheid geopperd het gebouw op de plek van de "tribune" neer te zetten i.v.m. de zon. Een bestuurslid antwoordde hierop: "Als het te koud wordt, ga je maar binnen zitten." Het probleem werd (achteraf gezien gelukkig) opgelost door de gemeente, die het door het bestuur voorgestelde plekje afkeurde.

Dat de jeugd als belangrijk werd ervaren, blijkt uit het feit dat er voor hen een aparte vergadering werd uitgeroepen op de zaterdagmiddag. Hier werd eerst een verslag gedaan van hetgeen was besproken en besloten op de najaarsvergadering. Vervolgens werden de eerste jeugdprijzen bij TV Apollo uitgereikt aan de winnaars. Bij de meisjes was dit Maud Cornelisse en bij de jongens Peter Konijn.

terug

De nieuwe kantine

Februari 1972 viel het doek voor de "tribune" van TV Apollo. De verkoop leverde de vereniging overigens het aanzienlijke bedrag van fl. 625,- op. Iets veel mooiers kwam in de plaats, een eigen kantine met kleedruimte, waar tevens in de hal een plaatsje was voor de al eerder genoemde kist met min of meer rechte tennisrackets. Door de in het vorige gedeelte genoemde geldbronnen en een stuk zelfwerkzaamheid van een aantal enthousiaste leden werd er binnen een kort tijdsbestek een houten gebouw neergezet, waarin de leden zich konden verkleden, maar wat misschien nog wel belangrijker was: er zat een bar in. Er kon nu gezellig nagebald worden onder het genot van een kop koffie, een flesje bier of een glaasje fris.

Ondanks de zichzelf als "een beetje vervelend" omschrijvende Dick Stufkens, lukt het om de (voor)jaar(s)vergadering van 1972 precies twee uur te laten duren. Het baanreglement werd door de vergadering vastgesteld en het bekende krijtje ging zijn intrede doen. Er werden liefhebbers gevraagd voor de kantinebezetting. Er meldden zich 12 dames en 1 heer, het nieuwe lid Rob Resoort. Deze wist vast nog hoe gezellig het kon zijn van zijn oude club. Na afloop van de vergadering werd er weer een educatieve film vertoond met deze keer Tom Okker in de hoofdrol onder de titel: "Beweeglijkheid en souplesse".

De lening in de vorm van renteloze aandelen bleek een redelijk succes te zijn. Een bedrag van fl. 4.550,- werd binnengehaald. Sommige mensen waren zo verknocht aan hun aandeel, dat zij er pas moeizaam afscheid van konden nemen. Zo werd op de vorig jaar zo plezierig verlopen "Koperveiling" t.b.v. de kerk en de brassband Kunst naar Kracht mogelijk het laatste aandeel beschikbaar gesteld om per opbod te worden verkocht.

1972 werd ook het jaar van de start van de "Oppergroundsman" van TV Apollo, Jan Konijn. Hij is dat jaar heel voorzichtig begonnen met het 's avonds spuiten van de banen. Hij zou langzamerhand uitgroeien tot een expert op het gebied van het onderhoud van gravelbanen, wat mede heeft geleid tot het zolang in goede conditie blijven van de banen 1, 2 en 3. Uiteraard leverde al zijn inspanningen voor de vereniging hem het erelidmaatschap op in 1985. Naast zijn werk aan de banen, heeft hij samen met zijn vrouw een aantal jaren het beheer van de kantine gedaan.

Het "Vroege-mannen"-toernooi beleefde zijn primeur. Dit unieke gebeuren bestond uit allereerst bijzonder vroeg uit de veren komen. De start was, doordat nog geen sprake was van zomertijd, om vier uur 's morgens. Dit gegeven alleen was al genoeg voor minstens één uur plezier om de laatkomers. Gelukkig kon men eerst even bijkomen onder het genot van een sterke bak koffie en een overheerlijk broodje. Er waren deelnemers die het presteerden rechtstreeks uit de kroeg aan het toernooi te beginnen. Na een paar games tennis, een spelletje pijltjes gooien of sjoelen werden al vrij vlot de eerste pijpjes bier geopend. Om ongeveer 11.00 uur was men nog slechts in staat om enigszins verstaanbaar de wederhelft (voor zover van toepassing) te ontvangen, het park was daarna ook weer vrijgegeven voor dames. Uiteraard waren er ook prijzen verbonden aan dit, helaas, ter ziele gegane toernooi. De meest aansprekende en meest begeerde was de PIMCO-wisselbeker, vernoemd naar de beschikbaarstellers van de beker en organisatoren van het toernooi Pim de Waard en Co Laan. Deze was voor de winnaar van alle onderdelen. Het eerste "Vroege-mannen"-toernooi kende slechts deze beker. De winnaar was Fred Beemster. In 1976 kwam er een tweede beker bij, de Heineken-wisselbokaal voor de winnaar van het onderdeel tennis. De eerste winnaar hiervan was Theo van der Gulik. De Karperput gaf in 1977 een wisselbeker voor degene die in de einduitslag op de dertiende plaats belandde, wat Jan Coltof meteen lukte. Het invoeren van de zomertijd betekende het begin van het einde voor dit unieke toernooi. De aanvangstijd moest worden verschoven naar vijf uur, zodat de naam van het evenement in feite achterhaald was. Na nog een aantal jaren kwakkelen, werd besloten het toernooi van het programma te schrappen.

De dames hebben deze gelegenheid aangegrepen om hun eigen variant in het leven te roepen, het "Late-vrouwen"-toernooi. U dient wel goed te begrijpen dat dit toernooi niet slechts voor in verwachting zijnde leden werd en nog wordt georganiseerd. Ook bij dit toernooi gold de gouden regel: voor een bepaald tijdstip geen andere kunne op het park. Ik heb mij trouwens laten vertellen dat dit voor een zekere Sjaak niet op is gegaan het afgelopen jaar.

Naast een moeizaam verlopen districtscompetitite waarvoor het lastig was een gemengde ploeg op de been te brengen, stonden de gebruikelijke uitwisselingen en onderlinge wedstrijden weer op het programma. De clubkampioenen van 1972 waren bij de dames, hoe kan het ook anders, Joke Bloem en bij de heren nieuwkomer Rob Levi. Winnaars van de Middenstandsbeker, als nummers 1 van het "Afval"-toernooi, waren dezelfde personen.

In 1972 moesten verder veel belangstellenden voor een lidmaatschap worden teleurgesteld, er was namelijk een ledenstop. De club had inmiddels 150 leden, waarvan 30 junioren. Om de teleurgestelden enigszins tegemoet te komen, werden 30 personen in de gelegenheid gesteld van het zogenaamde dagabonnement gebruik te maken. Voor fl. 50,- per jaar mocht men dan dagelijks voor 16.00 uur een balletje slaan. Men mocht wel deelnemen aan wedstrijden, indien deze na 16.00 uur plaatsvonden.

Een andere teleurstelling kwam in de vorm van een razende november-storm, die de dakbedekking van de kantine een flinke opdonder gaf, een schadepost van maar liefst fl. 1.100,-.

terug

Een "tam" jaar

1973 bracht geen contributieverhoging. Wel werden de eerste aandelen uitgeloot. Zoals vaak met wedstrijden, was ook nu de Heer aan haar zijde en zorgde voor de uitloting van haar (Zuster Willibrorda) aandeel. Ze had dan ook een Goddelijk nummer (3).

Op competitiegebied kwam de vereniging een beetje in een identiteitscrisis. Een aantal van buiten gekomen "sterkere" leden wilde wat meer naar buiten treden door meer districts- dan wel zondagcompetitie te gaan spelen. Door hier ook oefentijden voor te claimen, werd getracht de vereniging wat meer prestatiegericht te laten denken. Overigens werd het herenteam op de zaterdag kampioen, mede dankzij een aantal nieuwe kanjers, zoals Rob Levi en Theo Negen (die later voorzitter werd van de TC Ursem).

De geschiedenis heeft geleerd dat het echte prestatiegerichte toch nooit helemaal is doorgedrongen bij TV Apollo. Dit is gelukkig niet vaak een beletsel geweest voor de leden om lid te blijven. Ook nieuwe mensen bleven altijd komen.

Voor de verandering was er naast de prolongatie van het clubkampioenschap bij de heren (Rob Levi), een dame die Joke Bloem eens een jaar te slim af was geweest. Aty Lagerwey was er in geslaagd de titel te veroveren. De "Afvaltoernooi"-winnaars en dus de bezitters voor een jaar van de Middenstandsbeker, waren bij de dames toch weer Joke Bloem en bij de heren Edi Mouthaan. Het dubbeltoernooi gaf nog weinig animo te zien, 8 deelnemende dubbels bij de heren, 8 mixed- en 4 damesdubbels waren te bewonderen. Dit zou in de toekomst wel beter worden.

De najaarsvergadering werd besloten met de opmerking dat de derde baan "er zal komen zo gauw het financieel haalbaar is, want EDO zal dit oefenveld waarschijnlijk verlaten". Een mooie afsluiter om 22.45 uur.

Na de najaarsvergadering was het nog niet afgelopen met activiteiten. De Apollo-puzzelrit beleefde zijn primeur. Cor Hoppe (een fervent Tom Okker-fan, gezien zijn uitspraken tijdens vergaderingen), Peter van Wijk en Chiel Lagerwey waren de uitzetters. Een stralende dag en gezellige deelnemers maakten het evenement tot een succes. Dit werd herhaald in het volgende jaar, waarbij een van de organisatoren van dat jaar, Gé Schmidt, "vrijwillig" verplicht werd aangewezen tijdens de voorjaarsvergadering. Tot en met 1976 zou de rally een succes blijken te zijn. Hierna ging het bergafwaarts, met als dieptepunt 1978, waarin de rally wegens een gebrek aan belangstelling naar het autokerkhof werd gedragen.

terug

Verlichting, oefenkooi en/of derde baan

1974 stond in het teken van uitbreiding. Op de voorjaarsvergadering werd, naast de gebruikelijke zaken, uitvoerig gediscussieerd over de mogelijkheden m.b.t. verlichting en oefenkooi, dan wel een derde baan. Waarschijnlijk heeft het argument van een van de leden dat "het licht muggen aan zal trekken" de doorslag gegeven. Bij de gehouden stemming waren, van de 41 uitgebrachte stemmen, 32 voor de aanleg van de derde baan.

1974 bestond Apollo ook al weer 5 jaar. Bij de opening van het seizoen op 30 maart werd hieraan een feestelijk tintje gegeven door voorzitter Dirk Conijn een wedstrijd te laten spelen tegen de dameskampioen van 1973. U ziet Jimmy Connors en Martina Navratilova hadden het niet zelf verzonnen. Verder speelde Edi Mouthaan een demonstratiewedstrijd tegen een door hem zelf uitgezochte tegenstander. Wie dat was, is helaas niet vermeld.

Lopende het jaar werden acties ondernomen om de derde baan met oefenkooi te realiseren. Subsidies werden aangevraagd bij de gemeenten Berkhout en Avenhorn. De Stichting Verenigingsgebouw Berkhout-Avenhorn werd wederom ingeschakeld. De laatste instantie zou weer zorg gaan dragen voor de financiering. De geraamde kosten bedroegen fl. 33.000,-. Hiervan zou fl. 15.000,- door de Stichting beschikbaar worden gesteld. Helaas slaagde men er niet in de derde baan nog aangelegd te krijgen in 1974.

Tennis-technisch gezien, maakten de leden van TV Apollo toch wel vorderingen. Het heren-districtsteam, onder de bezielende leiding van Rob Resoort, promoveerde naar de eerste klasse. Dit was toch wel een prestatie te noemen. De onderlinge competitie bleef de mensen trekken. Tien "ploegen" waren geformeerd uit een ledenbestand van inmiddels 170 leden. Bij de dames rees de ster van Els Kruyer, zij werd clubkampioene. De heren werden allemaal geklopt door Jan Coltof. In 1974 ontstond bij hem de gedachte dat hij het spelletje ook wel eens aan anderen zou kunnen gaan leren. Joke Bloem mocht zich voor de derde achtereenvolgende maal huldigen als winnaar van het "Afval-toernooi" en mocht dus de middenstandsbeker behouden. De eerste plek bij de heren was uiteraard voor Edi Mouthaan. De laatste werd overigens nog betrapt op het "illegaal" trainen van leden. Het zal wel op een misverstand hebben berust.

Voor uitwisselingen met andere verenigingen bestond dat jaar weinig animo. Ook het slechte weer speelde de wedstrijdcommissie parten. Slechts in Obdam werden de kunsten van Apollo-leden vertoond. De wedstrijden moesten daar echter worden verzorgd door de voorzitter van onze wedstrijdcommissie Pim de Waard. Hij had daarna meteen geen zin meer in het organiseren van uitwisselingen.

Voor de jeugd was er wel een mooie uitwisseling. In Oostzaan werden de Apollo boys en girls ontvangen met wedstrijden en patat. Ondergetekende bewaart er nog goede herinneringen aan.

terug

Het park wordt steeds groter

Gedurende de winterperiode tussen de seizoenen 1974 en 1975 werd er nijver gewerkt om de nieuwe baan met oefenkooi te realiseren. Hierdoor kon het openingstoernooi in de vorm van het "Paaseierentoernooi" op drie banen worden gespeeld. De inleg diende te geschieden in de vorm van een beschilderd paasei. Aan de opening van het seizoen was een flitsende ledenvergadering vooraf gegaan. Geopend om 20.30 uur en alweer gesloten om 22.05 uur, voorwaar uniek voor onze vereniging.

TV Apollo werd een graag geziene vereniging in "Glamourland". De heer en mevrouw J. Kraaykamp werden lid en zoals het echte beroemdheden betaamd, lieten ze zich weinig zien op de baan.

Zondag 1 juni 1975 kwamen de burgemeester en wethouders van de gemeente Berkhout en het stichtingsbestuur van de Stichting Verenigingsgebouw Berkhout-Avenhorn de nieuwe baan en oefenkooi bewonderen op uitnodiging van het bestuur. Zij konden tevens een aantal wedstrijden zien, want de onderlinge competitie was in volle gang. Of sommige leden zich door het bezoek van de hoogwaardigheidsbekleders hebben laten afleiden en zo hun mogelijke titel verspeelden, vermeldden de notulen niet.

Wie waarschijnlijk wel waren afgeleid, waren de spelers van het heren-districtsteam. Zij degradeerden na hun knappe promotie van het vorige jaar.

De najaarsvergadering werd omgetoverd tot een heuse ledenvergadering om een wijziging op het huishoudelijk reglement te kunnen behandelen. Verder werden weer de prijzen van het seizoen uitgereikt. De winnaars waren bij de dames Joke Bloem en bij de heren, de hardslaande slagerszoon uit Avenhorn, Kees Hottentot. Nieuw aan deze avond was het bal na, met medewerking van "The Rythme Boys". Er werd geswingd dat de vlammen er uitsloegen.

terug

Kantinedienst

"Om de taak van de penningmeester wat te verlichten, zal er een kantinecommissie gevormd worden. Ook de kantinebezetting zal anders worden. De laatste keren waren het steeds dezelfde personen. Iedereen is echter gebaat bij de kantine en daarom vindt het besttur, moet iedereen een duit in het zakje doen."

Aldus een stukje uit de notulen van de voorjaarsvergadering van 1976. De duit die in het zakje moest worden gedaan, bestond uit het verplicht voldoen van een kantinedienst voor de senioren. Het bekende lijstje met kantinediensten vond dus in dit jaar zijn oorsprong. De extra toelichting door het bestuur van "vooral voor leden die zelden op de baan komen, is dit de gelegenheid om de banden met de vereniging te verstevigen" is nog steeds actueel. De leden die bijna nooit op de baan kwamen, waren wel een bron van zorgzaamheid op deze vergadering. Immers wanneer je nooit op de baan kwam, wist je ook niet dat je een kantinedienst had. Verder werd er nog wat over het assortiment gediscussieerd. Gelukkig is het Spa-water voor de "lijnende dames" er gekomen, de karnemelk en yoghurt zijn bij de boer gebleven.

Door het vertrek van een aantal stuwende krachten achter het districtsteam (o.a. naar de nieuw opgerichte TC Ursem), bleef Apollo in 1976 verstoken van competitiestrijd op districtsniveau. Hiervoor in de plaats werd een dubbelcompetitie (niet de competitie zoals we die nu kennen) gestart. Deze leverde als winnaars op: bij de dames Aty Lagerwey en Joke Deinum, bij de heren Jan Coltof en Jan Gerritsen, in de mixed Alie Kalsbeek en Kees Hottentot en bij de jongensdubbels Frank Conijn en Rob Konijn.

De verenigingsavond ging van start, zij het moeizaam. De eerste avond werd slechts bezocht door 1 lid, Gé Schmidt. De zomertijd was nog niet ingevoerd in Nederland (pas in 1977) en dus bleef het niet zo lang licht. Ook was het niet altijd even warm in de kantine, zodat lekker zitten aan de bar beperkt bleef tot lekker bibberen aan de bar. Verenigingsavond, wat was dat ook al weer. Op de woensdagavond kon eenieder, ongeacht speelsterkte, leeftijd, sexe, of huidskleur aansluiten bij een baan om mee te draaien in de dubbel (bij mindere drukte in de enkel of het "Amerikaantje"). Na een game spelen draaide men een plaatsje door en de volgende begon te serveren. Zo kon je dus spelen tegen opper- en mindere goden, maar gezellig was het wel. Doordat net als met alle leuke dingen, de lol verdwijnt na een overdosis, stierf de verenigingsavond een zachte dood. Stilzwijgend werd zij vervangen door het huidige succesnummer, de dubbelcompetitie op de woensdag- en de vrijdagavonden.

De clubkampioenen van 1976 waren: Els Kruyer, Jan Coltof en Jos Ruiter (bij de jeugd). De winnaars van het "Afval-toernooi", die werden beloond met een beker van de "Middenstand" en een racket van Gé Schmidt (namens de voorloper van Perry-sport), waren Joke Bloem en Peter Konijn.

terug

Van steen en been

Het gemis van een douchegelegenheid was voor veel leden aanleiding om niet alleen op de baan een balletje op te gooien, maar ook bij het bestuur. Dit zag er wel been in om eens over steen te gaan praten. Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens de voorjaarsvergadering van 1977 werd besloten om concrete plannen te maken voor de bouw van een stenen kantine. Tevens werd bekeken in hoeverre een sproei-installatie haalbaar zou zijn voor de club. De laatste investering werd inderdaad gedaan. Halverwege het jaar werd een pomp geslagen, waardoor de sproeiwerkzaamheden van Jan Konijn aanmerkelijk werden verlicht.

De bouw van de nieuwe kantine had meer voeten in de aarde. Er werd besloten tot het in werking stellen van een bouwcommissie. Dirk Conijn, Pim de Waard en Ben Vlaar zouden de kar gaan trekken. Gaandeweg het jaar werden de bouwplannen duidelijker. Ben had voor een ontwerp gezorgd en de gemeente werd benaderd om steun. Eind september waren de plannen zo concreet, dat een buitengewone ledenvergadering bijeen werd geroepen om de beslissing van al dan niet bouwen te nemen. De financiële kant van de bouw was vrij gunstig voor Apollo. De gemeente zou de helft van de bouwkosten voor zijn rekening nemen. De vereniging moest zorgdragen voor de rest, fl. 75.000,-. Zelfs de welstandscommissie lag maar op een paar kleine puntjes dwars. Na het opnemen in het voorstel van de voorwaarde dat de gemeenteraad op 8 oktober het bedrag van fl. 75.000,- beschikbaar zou stellen, ging de vergadering unaniem met het voorstel akkoord. De oude kantine werd nog net voor het einde van het jaar afgebroken. Met de bouw van de nieuwe werd een aanvang gemaakt.

Het jaar werd in "bouwstijl" afgesloten met een feestavond, verzorgd door de technische commissie. Jan Coltof en Jan Gerritsen traden op als het duo Krik en Krak, waarbij Krik ongetwijfeld voor de opbouw van de nieuwe kantine zal hebben gestaan en Krak het kraken van het hout van de oude hebben uitgebeeld. Dat dit een succes was bleek uit het aantal aanwezigen van 100. Bertus Oud was twee dagen in de weer om alle tranen van het lachen op te dweilen.

O ja, de kampioenen van 1977. Els Kruyer en Rob Cornelisse waren de winnaars van de hoogste onderlinge competitie-poules en dus clubkampioenen. Bij de oudere jeugd ging Rob Konijn met de eer strijken. In de dubbels waren bij de dames Els Kruyer en Alie Kalsbeek, bij de heren het duo Krik en Krak, in de mixed Els Kruyer en Jan Bakker en bij de oudere jeugd Peter Pronk en Wim Zonneveld alle andere koppels te slim af.

terug

Kantine klaar

Vrijdag 26 mei 1978 werd een "versteende" kantine voor de leden opengesteld. Men had de sloten gelijk gehouden, zodat eenieder zijn oude sleutel kon blijven gebruiken. Eindelijk kon na afloop van een malse pot tennis, het rijkelijk gevloeide zweet van het gepijnigde lichaam worden gespoeld. Een min of meer officieel tintje werd gegeven door het symbolisch overdragen van het beheer van de kantine door voorzitter Dirk Conijn aan de kantinecommissie. Hierna was het de bedoeling dat er een toernooitje zou worden getennist. Helaas wilden de weergoden de nieuwe dakbedekking eens even uittesten, zodat het toernooi in het water viel. Het dak hield het.

De opening van de kantine leverde de vereniging een nieuwe bokaal op: de Jo Roelof Zeeman-beker, naar de naamgever van het architektenbureau waar de tekenaar van de kantine, Ben Vlaar, werkzaam was en is. De beker was dusdanig groot, dat het bestuur besloot hem ter beschikking te stellen aan diegene die gedurende het seizoen de meest constante toernooispeler was. De toernooien die (in 1979) voor puntentelling in aanmerking werden genomen, waren: het Openingstoernooi, het Paastoernooi, het Vrije toernooi (op 2e Pinksterdag), het Meerverenigingstoernooi en het Slottoernooi. De winnaar in dat jaar was Gerard Roemer. In 1980 ging de beker naar Iet van 't Hull.

De bouw van de nieuwe kantine ging ook meteen gepaard met het verbreken van de relatie met de Stichting Verenigingsgebouw Berkhout/Avenhorn. Door het in erfpacht kunnen verkrijgen van de grond waarop ons park is gevestigd, wilde de Stichting het geld dat ze nog van Apollo tegoed was, terug. Hierdoor werd een nieuwe lening noodzakelijk, waarvoor de gemeente Berkhout gelukkig garant wilde staan. Apollo kreeg het recht van erfpacht voor een periode van 25 jaar, tegen een canon van fl. 10,- per jaar. U ziet, wij zijn weliswaar geen eigenaren van de grond, maar het tennist er niet minder lekker om.

terug

Informatie aan de leden

Op een bestuursvergadering in januari 1978 kwam penningmeester Dick van der Gulik met het voorstel een informatieboekje uit te gaan geven. Hierin zou alles over Apollo moeten worden opgenomen. Het voorstel werd overgenomen en zo verscheen begin april het informatieboekje 1978 van tennisvereniging Apollo te Berkhout. Voorzitter Dirk Conijn gaf in zijn voorwoord aan dat "hij hoopte dat deze "wegwijzer" nuttige gegevens aan de nieuwe, maar ook aan de oude leden zou verschaffen en dat dit weer een kleine stap in de goede richting zou zijn om te komen tot een zo goed mogelijk functioneren van de verhoudingen tussen bestuur-commissies en de overige leden".

Voordat het informatieboekje zijn intrede deed, werden de leden op de hoogte gesteld van de gang van zaken middels losse berichten op stencils. Vanaf 1978 werd besloten om ook de plaatselijke Telegraaf, de Heraut te gebruiken voor de berichtgevingen.

Vanaf 1984 werden (en worden nog steeds) de algemene beschouwingen door de voorzitter en andere (Apollo-)wetenswaardigheden gepresenteerd in de vorm van een echt clubblad. Ruud Pieters, Gerard en Tine Roemer, Willem Groskamp en Mirella Klaver vormden de eerste redactie van de Tie-break, zoals het blad werd gedoopt. Van genoemde personen zit Ruud Pieters nog stevig in het eindredactie-zadel. Hij bekleedt deze functie inmiddels al weer meer dan 10 jaar.

terug

Wat gebeurde er verder in 1978

Heel veel, eigenlijk te veel om op te noemen:

De typemachine voor de secretaris werd eindelijk aangeschaft.
Er werd uitvoerig gediscussieerd over de invoering van een laddercompetitie.
Er werd een enquête gehouden onder de leden om te peilen of er belangstelling bestond voor een hernieuwde deelname aan de districtscompetitie, hetgeen resulteerde in de inschrijving van een senioren gemengd team en een jeugdteam.
Er werd in Avenhorn een tennisvereniging opgericht (door oud Apollo-leden) met de naam TC Westerkogge. Dat dit een verademing was voor de wachtlijst van TV Apollo zult u wel begrijpen.
Er werden plannen gesmeed om het 10-jarig bestaan van de club een feestelijk tintje te geven.

Er waren natuurlijk weer clubkampioenen: Els Kruyer, Jan Colthof, Monique Dekker (jeugd) in de enkelcompetities; Els Kruyer met Alie Kalsbeek, Jannen Coltof en Gerritsen, Jan en Corrie Coltof in de dubbelcompetities.

terug

10 jaar TV Apollo

Op 12 februari 1979 werd door Dirk Conijn voor de laatste keer een jaarvergadering van TV Apollo geopend. Na 10 jaar de kar te hebben getrokken, vond hij het welletjes en gaf Pim de Waard de gelegenheid de hamer over te nemen. Dit werd uiteraard door de leden middels een overduidelijke verkiezingsuitslag gestuurd. Van de 39 uitgebrachte stemmen, wist Pim er 31 op zijn naam te krijgen. Er waren verder ook nog 5 ongeldige stemmen bij. Na de formele overdracht van het voorzitterschap werd het woord gegeven aan de heer Jan Reus (toenmalig wethouder van de gemeente Wester-Koggenland). Na een mooie speech ter ere van de ex-voorzitter, bood hij Dirk Conijn, namens het bestuur en leden van Apollo, de onderscheiding aan, die behoort bij het "Lid van Verdienste" zijn van de vereniging. Hiermee was Dirk Conijn de eerste van de club, die deze onderscheiding ten deel viel.

30 juni en 1 juli werd een feestweekend gehouden ter ere van het 10-jarig bestaan. Voor de jeugd was er zaterdag een gezelligheidstoernooi met geheel verzorgde lunch georganiseerd. Voor de senioren was er zaterdagavond een tennisavond volgens het recept van de verenigingsavond, gegarneerd met borreltje, hapje, muziek van het Holland Kwartet (met Gerard Koedooder nog in de gelederen) en een dansje door de leden zelf. Op zondag was er een gezelligheidstoernooi voor de "rijpere" (zoals het werd omschreven in de uitnodiging) jeugd, geboren tussen 1964 en 1864. Dit laatste zal ongetwijfeld een typefout zijn geweest. Het nam niet weg dat het feestweekend reuze geslaagd was.

Het feestjaar werd besloten met een feestavond voor leden en hun introducées, maar ook enkele oud-leden die actief waren geweest binnen de vereniging kregen een uitnodiging. Tevens werd er een jubileumuitgave van het informatieboekje uitgegeven, waarin naast een stukje van voorzitter Pim de Waard, bijdragen te vinden waren van burgemeester Castenmiller van Wester-Koggenland, de toenmalige voorzitter van TC Ursem en oud-lid van onze vereniging, Theo Negen en van oud-voorzitter Dirk Conijn. De omslag, een ontwerp van Fred Brix, zag er bijzonder fraai uit, zoals u hier kunt zien.

Voor wat betreft de clubkampioenen veranderde er in 1979 iets. De winnaars van de A-poules mochten zich niet meer zo noemen. De eer werd verlegd naar de winnaars van het "Afval-toernooi", dat bij deze gelegenheid dan ook het clubkampioenschap zou gaan heten. Voor de goede gang van zaken worden alle winnaars in de rest van deze "Kroniek ener tennisvereniging" toch steeds vermeld. Daar gaat ie dan. De damespoule A werd gewonnen door Maud Cornelisse. De herenpoule A leverde Cor Brouwer af als overwinnaar. Bij de clubkampioenschappen bleek Maud Cornelisse wederom alle dames te sterk af te zijn. De heren had als verrassende winnaar Ben Vlaar. De laatste deed het in de dubbel net zo goed en had daar als maat de naar Spanje geëmigreerde Barry Lochtenberg. Bij de dames werden Aty Lagerwey en Els Kruyer kampioen en in de mixeddubbels Margo en Aad Schuijtemaker. De jeugd kende uiteraard ook een aantal winnaars. In de onderlinge competitie Meriam Ooteman bij de meisjes, Bart Appelman bij de jongens door de week en Nico Zonneveld in de weekeinden. Clubkampioenen bij de jeugd werden Monique Dekker en Nico Zonneveld.

terug

De geboorte van het TKWK

In het jaar van de geboorte van het TKWK, oftewel de TennisKampioenschappen van Wester-Koggenland, werd de ledenvergadering op een vreemde plek gehouden. Zaal Dolleburg was de locatie van een uitzonderlijk snel (voor Apollo-begrippen) verlopen vergadering. Om 21.55 uur konden de aanwezigen, indien zij dit wensten, de zaal weer verlaten. Op deze vergadering werd de koelkast met geldbakje als experiment bij de leden geïntroduceerd. Het was uit nood geboren, omdat de verplichte kantinedienst nog niet helemaal optimaal werkte. Het was zelfs zo erg, dat kantinecommissielid Ans Molenbroek in een bestuursvergadering opmerkte, dat ze "steeds rare telefoontjes kreeg over de verplichtingen van de leden". De koelkast en het geldbakje dus. Het hield in dat op de dagen c.q. avonden dat er geen kantinedienst werd gedraaid, men met behulp van de sleutel die toegang gaf tot het park en kantine het hangslot aan de koelkast kon ontgrendelen. Hierna kon een al dan niet alcoholische verfrissing worden genomen en contant afgerekend in het geldbakje dat aan de muur was bevestigd. Men diende er zorg voor te dragen voldoende kleingeld bij zich te hebben, aangezien het bakje niet was voorzien van een wisselaar. Waarschijnlijk is dit het probleem geweest voor een aantal, want het experiment is niet helemaal gelukt. Men dacht waarschijnlijk: quot;de volgende keer gooi ik er wel twee guldens inquot;, en daar bleef het vervolgens bij. In 1987 werd deze service definitief in de ijskast gezet.

Voor zowel de jeugd, als voor de senioren, zag dus in 1980 een nieuw toernooi het licht: het TennisKampioenschap van Wester-Koggenland. Het initiatief hiervoor was genomen door Gerard Roemer, voorzitter van de technische commissie en bijzonder actief op het tennisfront. Overleg met de (toen nog) twee andere verenigingen in Wester-Koggenland leverde een toernooi op dat bedoeld was voor de leden van de drie verenigingen en voor inwoners van Wester-Koggenland, die bij een andere club speelden. Voor de jeugd was er een apart toernooi georganiseerd.

Op de laatste dag van mei konden de jeugdspelers uit Wester-Koggenland beginnen aan hun jeugdkampioenschappen. Op 1 juni werden de finales gespeeld op het park van TC Westerkogge. Ella Stam (toen nog Apollo-lid, nu Laan geheten en lid van TC Westerkogge) en Olaf Brix waren iedereen te sterk af.

De geest van saamhorigheid die was ontstaan in de nog prille gemeente Wester-Koggenland, had nog een gezamenlijk evenement tot gevolg; de teamkampioenschappen tussen de drie verenigingen. Deze werden glansrijk gewonnen door de TC Ursem met Apollo als goede tweede. De hiervoor beschikbaar gestelde wisselbeker werd uitgereikt door burgemeester Castenmiller, die het dus maar druk had met alle tennisactiviteiten, want op 23 augustus 1980 schoot hij om 08.00 uur een lichtkogel af en gaf hiermee het startsein voor de eerste TKWK. Op 31 augustus werden de finales gespeeld op het park van TV Apollo, nadat de voorrondes op alle drie de parken hadden plaatsgevonden. De eerste kampioene van Wester-Koggenland bij de dames was geworden Gré Roedema uit Ursem. Bij de heren was Apollo-lid Peter Konijn de sterkste. In de dubbels waren bij de dames het duo Roedema/Bening, bij de mixed Negen/Bergstra en bij de heren het alom gevreesde (vooral om hun scherpe tong) dubbel Klaassen/Schuurman de triomfators. De prijzen werden uitgereikt door oud-wethouder, ere-burger en beschikbaarsteller van de wisselprijzen, Jan Reus.

Het TKWK kende in de jaren erna een vervolg. Helaas was de KNLTB het jaar erop niet meer zo coulant ten opzichte van de organiserende verenigingen, omdat het toernooi niet officieel was aangemeld bij de bond. De krant (ik neem aan het NHD) van 23 juni 1981 meldde o.a.:

"Vorig jaar liet de tennisbond al weten niets van deze fratsen te willen weten. Verenigingen die toernooien organiseren dienen dat te melden, opdat een gedelegeerde aanwezig kan zijn en het toernooi op de officiële kalender kan worden geplaatst. Omdat TC Ursem, Westerkogge en Apollo zich niet aan deze algemene gedragsregel stoorden, dreigde de KNLTB vorig jaar reeds met maatregelen. De drie verenigingen reageerden niet op de waarschuwingen. Men ging er in Wester-Koggenland vanuit dat dit toernooi als een soort clubkampioenschap zou worden beschouwd. Er hangt TC Ursem, Westerkogge en Apllo nu een boete van maximaal duizend gulden boven het hoofd. Bovendien zou de KNLTB nog kunnen denken aan een royement."

Gelukkig is alles met een sisser afgelopen en werden nog een flink aantal jaren TKWK's gespeeld. Toch kwam na verloop van tijd de bekende klad erin en is dit toch wel ludieke toernooi een aantal jaren van de toernooikalender af geweest. Overigens was dit voor Apollo geen bezwaar. Men veranderde de naam van het toernooi in VKWK, oftewel de VeteranenKampioenschappen van Wester-Koggenland. Dit was wel een open toernooi en werd als zeer gezellig beschouwd door de deelnemers die van heinde en ver op ons park af kwamen. Het oorspronkelijke TKWK is inmiddels weer terug op de agenda, echter alleen onder een andere naam. De hoofdsponsor (kunnen we nog zonder?) Hecon is de naamgever voor de komende drie edities. De eerste editie is in 1993 gespeeld en goedbevonden. Verder is er nog een organiserende vereniging bij gekomen, TV de Berk uit Berkhout.

Wie waren de sterksten van de vereniging in 1980? In de onderlinge competitie damespoule A was Lea Bakker de sterkste, terwijl bij de heren Frank Braas kampioen werd. Bij de oudere jeugd waren bij de meisjes Carola Dekker en bij de jongens Nico Zonneveld de nummers één. De woensdagmiddag-competitie voor de basisschooljeugd werd bij de meisjes gewonnen door Angelique Weel en bij de jongens door David Appelboom.

De clubkampioenschappen waren voor de jeugd iets te veel gevraagd: bij gebrek aan inschrijving werden ze van de agenda geschrapt. De senioren hadden echter een enerverend kampioenschap achter de rug met als winnaars: dames enkel - Els Kruyer; heren enkel - Cor Brouwer; mixed-dubbel - Els Kruyer en Jan Bakker; dames dubbel - Aty Lagerwey en Els Kruyer; heren dubbel - Cor Brouwer en Gerard Roemer. U ziet, een zeer gretige Els die over alles en iedereen heen walste.

terug

Een jaar gaat voorbij

Een biertapinstallatie voor de kantine was een van de punten die tijdens de bestuursvergadering van 26 februari 1981 aan de orde kwamen. Besloten werd dat: "Co en Pim zullen als echte bierkenners nadere informatie inwinnen.". Ze hadden m.b.t. het "Vroege-mannen-toernooi" wel wat ervaring, want daar werd altijd gebruik gemaakt van een mobiele tapinstallatie. Voor een vaste installatie was de informatie wat moeilijker te achterhalen, want pas een jaar of drie geleden werden we verblijd met zo'n prachtige Heineken-sproeier.

TV Apollo had in 1981 al 230 seniorleden en 80 junioren. Als je bedenkt dat er slechts drie banen lagen, die bovendien niet verlicht waren, mag het een wonder heten dat er geen veldslagen uitbraken om een balletje te kunnen slaan. Misschien moest men in 1981 gewoon nog wel veel, lang en hard werken. Er werd al wel gesproken over verlichting, maar voorlopig werden de plannen hiervoor in de ijskast gezet.

Wat wel werd geplaatst, was de bekende Jos Loos-klok. Hij werd opgehangen tussen de banen 1 en 2 en was voor de afschrijvers het sein om "vegen" te roepen als het tijd was. Ook kon de klok de dubbelaars die voorstonden de zekerheid bieden, dat ze genoeg voorsprong hadden om de partij te winnen, als het signaal van de hoofdsponsor van de dubbelcompetitie (de kerk) om de wedstrijd te staken, zou klinken. De klok zorgde de laatste jaren regelmatig voor vermakelijke taferelen. Aan de ene kant gaf het uurwerk de juiste tijd aan, terwijl de andere kant contra draaide. Gelukkig doet hij het momenteel weer als een Zwitserse koekoek (stroomstoringen voorbehouden) en hangt (met dank aan Frank Blok) op een strategisch sterk punt.

Verder was 1981 eigenlijk een beetje een tam jaar, daarom noem ik nu maar weer de kampioenen. Lea Bakker, Cor Brouwer, Jan van de Hemel, Fred Conijn, Paulien Negenman, Rachel Brix en Peter Buning waren de winnaars in de onderlinge competitie in respectievelijk dames A, heren A, veteranen (voor de eerste keer georganiseerd), oudere jeugd jongens, idem meisjes, woensdagmiddagjeugd meisjes en jongens.

De clubkampioenen bij de senioren waren, met uitzondering van de winnaars van de mixed-dubbels Aad en Margot Schuijtemaker, dezelfden als van 1980. De jeugd had in 1981 weer wel animo om te strijden en dat leverden Rachel Brix en Peter Buning (jeugd tot 12 jaar), Monique Dekker en Olaf Brix (jeugd 12-16 jaar) de titels op.

terug

Er gaat nog een jaar voorbij

De invoering van de contante betaling in de kantine betrof zo'n beetje het enige schokkende aspect voor een aantal leden in 1982. Gelukkig waren er inmiddels nieuwe barkrukken aangeschaft, zodat men een stevige ondergrond had, wanneer de knip getrokken moest worden. Hiermee was een einde gekomen aan de "goede", oude poflijst.

Op het onderlinge competitie-front was er een eenmalig nieuwtje. Doordat het voorgaande jaar was besloten dat districtscompetitiespelers niet aan de OC mochten meedoen en het in 1982 weer was teruggedraaid, werd besloten om bij de heren twee A-poules in het leven te roepen. De A-poulers uit de competitie van 1981 waren van mening dat ze ook in 1982 gewoon in de A-poule thuishoorden, maar de spelers uit de districtscompetitie vonden dat zij daar helemaal in moesten staan. Besloten werd tot een compromis. Dit betekende dus poule A-1 en poule A-2, waarvan aan het einde van de competitie de twee bovenste helften de nieuwe A-poule van het volgende jaar zouden gaan vormen. De algemeen A-poule-kampioen was de winnaar van de wedstrijd tussen de winnaars van de twee A-poules. Na een enerverende strijd tussen Hans Tijms en Cor Brouwer, trok laatstgenoemde aan het langste eind.

Een soortgelijke wedstrijd was ook nodig bij de heren-veteranen. Doordat ook daar voor de eerste keer sprake was van twee poules, moest een beslissingswedstrijd bepalen wie in aanmerking kwam voor de titel Veteranenkampioen. De wedstrijd tussen Jan van de Hemel en Nico Koning werd gewonnen door Nico.

Er waren natuurlijk ook weer andere kampioenen. Bij de dames poule A was Els Kruyer weer de sterkste. De oudere jeugd kende Meriam Ooteman en Tom van Loenen als winnaars. De meisjes hadden Rachel Brix als winnares en de jongens Jeroen Floris.

De clubkampioenschappen 1982 werden volgens het informatieboekje 1983 "gekenmerkt door een groot aantal verrassingen". De clubkampioenen waren:

Herenenkel: Olaf Brix
Damesenkel: Lea Bakker
Herendubbel: Olaf/Fred Brix
Damesdubbel: Els Kruyer/Aty Lagerwey
Mixeddubbel: Cor Brouwer/Els Meinen
Jongens (12 jr): Tom van Loenen
Jongens (16 jr): Tom van Loenen
Meisjes (12 jr): Rachel Brix
Meisjes (16 jr): Meriam Ooteman

terug

De Tobbe is lek

Wat heeft dat nu met de tennisvereniging te maken?

De Tobbe was het overdekte zwembad van De Goorn, waarin ongeveer half West-Friesland heeft leren zwemmen. Als Gorinezen waren we reuze trots op ons zwembad, want zelfs Hoorn had pas later zo'n overdekt waterpaleis. Helaas was het zwembad in 1983 in een dusdanig slechte staat van onderhoud komen te verkeren, dat de gemeente besloot het te slopen. Dit ondanks allerlei actiegroepen die probeerden het voor de gemeenschap en voor de werkgelegenheid te behouden. Dat dit niet geholpen heeft, was voor Apollo een zege. Immers de felbegeerde ruimte voor een vierde tennisbaan zou hierdoor wellicht vrijkomen. Gelukkig kwam voor De Goorn en omstreken toch weer een zwembad beschikbaar, het welbekende Koggebad. Overigens duurde het nog een hele poos voordat de vierde baan werd gerealiseerd. Hoe lang precies? Daar kom ik in het verloop van het verhaal op terug.

In 1983 werd door de dames voor het eerst het "Late-vrouwen-toernooi" georganiseerd. Zoals al eerder in deze uitgave gememoreerd, was dit de variant voor de dames op het "Vroege-mannen-toernooi". Hoe het er aan toe is gegaan, weet ik natuurlijk niet, ik ben van de mannelijke kunne. Ik heb wel begrepen dat het altijd zeer gezellig is. Het toernooi staat ook dit jaar weer op het programma. De (waardige) winnares van de eerste editie was Nanda de Waard.

Aan het einde van het jaar werd de aanzet gedaan om te komen tot een eigen clubblad, de Tie-break zou in januari 1984 voor de eerste keer verschijnen in een oplage van 170 exemplaren.

Het jaaroverzicht van 1983 zoals dat werd opgenomen in de eerste Tie-break vermeldde een groot aantal kampioenen. De gebruikelijke neem ik hieronder weer op. In de onderlinge competitie was in de damespoule A Tonnie van Loenen de winnares. In de herenpoule A was Cor Brouwer de sterkste. Bij de jeugd waren Tom van Loenen, Trudy Dekker, Kasper van Wijk en Saskia Floris poulewinnaars.

De clubkampioenen waren in 1983:

Herenenkel: Olaf Brix
Damesenkel: Maud Cornelisse
Herendubbel: Olaf/Fred Brix
Damesdubbel: Els Meinen/Lea Bakker
Mixeddubbel: Els Kruyer/Jan Bakker
Jongens (11 jr): Kasper van Wijk
Jongens (14 jr): Tom van Loenen
Meisjes (11 jr): Mireille Spaan
Meisjes (14 jr): Rachel Brix

terug

Ongewenst bezoek

Voor het begin van het seizoen 1984 hadden inbrekers zich toegang verschaft tot de kantine, de prijzenkast geplunderd en de EHBO-koffer achterover gedrukt. Tevens waren de letterbak, een schilderij (waarschijnlijk geen Rembrandt) en de prijslijst verdwenen. Al met al betekende dit een schadepost voor de vereniging van ruim 500 gulden, aangezien het niet door de verzekering werd vergoed.

De kantine werd verrijkt met een modern koffie-, annex thee-, annex choco-, annex soepautomaat met schuifjes. Ja, je moet toch wat doen om nieuwe leden te trekken. Doordat Berkhout inmiddels ook een tennisvereniging had gekregen, was de wachtlijst bij Apollo verdwenen en was zelfs het ledenbestand een ietsje teruggelopen. Het apparaat dus. Dit wonder der techniek bestond uit een aantal toverlaatjes, waaronder men een kopje diende te houden. Vervolgens moest tweemaal (dan wel driemaal voor sterkere) het schuifje naar achter worden getrokken. Kokend water uit het in het apparaat zich bevindende reservoir moest worden opgegoten om de klant te laten genieten van een geurende bak van de een of andere smaak. Het apparaat was in ieder geval een mooi gespreksonderwerp, maar volgens de echte koffiekenners viel over smaak toch niet te twisten. Of het apparaat het langer dan een jaar heeft uitgehouden bij Apollo (of de Apollo-leden het langer dan een jaar hebben uitgehouden bij het apparaat), weet ik helaas niet meer. Ik heb overigens een donkerbruin vermoeden van niet.

De ledenadministratie werd geautomatiseerd. De RABO-bank had iets ontwikkeld, waardoor het voor de penningmeester een stuk eenvoudiger zou worden de benodigde contributie zo snel mogelijk te innen. Het had helaas voor alle betrokkenen toch iets meer voeten in de aarde dan aanvankelijk werd gedacht. De laatste jaren wordt de ledenadministratie tot volle tevredenheid gedaan door het bedrijf dat de gehele bondsadministratie voert, Raet. Dat is niet het bedrijf van "Raad, waar het staat".

Voor de eerste keer werden na het spelen van de onderlinge competitie de prijzen verdeeld tijdens de feestavond in de kantine. Hierbij werd tevens aandacht besteed aan het 15-jarig bestaan van de club. Het terras was hiervoor keurig overdekt met grote bouwzeilen door een aantal enthousiastelingen. De feestverlichting, de muziek en de gezellig lage prijzen droegen bij aan een zeer geslaagde avond. De gelukkigen die ondermeer een prijs uitgereikt kregen, waren bij de dames Maud Cornelisse en bij de heren Cor Brouwer. De veteranen hadden Ruud Pieters als kampioen, terwijl bij de oudere jeugd Monique Dekker en Edward Bakker in de prijzen vielen. De jongste jeugd hadden Monique Oud en Kasper van Wijk als winnaars.

De clubkampioenschappen kende weer een aantal verrassende winnaars. Kampioenen in 1984 waren:

Herenenkel: Olaf Brix
Damesenkel: Tonny v. Loenen
Herendubbel: Olaf/Fred Brix
Damesdubbel: Margot Schuijtemaker/Marja Braas
Mixeddubbel: Maud Cornelisse/Rob Resoort
Jongens (11 jr): Dick Weeda
Jongens (14 jr): Kasper van Wijk
Meisjes (11 jr): Mascha Bergen
Meisjes (14 jr): Monique Oud

terug

Prins Carnaval en Jan Konijn

Wat hebben die twee met elkaar te maken zult u zeggen. Normaal gesproken niets, maar tijdens de ledenvergadering van 12 februari 1985 alles. Prins Gerardus van de Tempeliers (in wie alle aanwezigen Gerard de Loor herkenden) werd in de gelegenheid gesteld de versierselen behorende bij het erelidmaatschap van TV Apollo op te spelden bij een verbouwereerde Jan Konijn. "Wegens het 15 jaar in perfecte staat uitvoeren van alle onderhoudswerkzaamheden wordt Jan Konijn door Prins Carnaval tot Erelid van Apollo benoemd.", aldus de notulen van betreffende vergadering.

Van prins Carnaval naar een flesje bier is maar een kleine stap. Eigenlijk gaan die twee niet apart. De flesjes bier in de kantine moesten in 1985 wel erg duur worden betaald. Uit een brief van secretaresse Sjet Goos aan de leverancier bleek, dat Apollo voor een krat bier bij de groothandel meer diende te betalen dan dat dit in de winkel kostte. Dit gaf natuurlijk veel gemopper na de wedstrijden. Eerst al verliezen en dan ook nog eens fl. 1,75 voor je biertje neer moeten tellen, was voor velen een groot verdriet. Gelukkig tappen ze tegenwoordig rackets tapbier voor maar fl. 12,50 (niet verder vertellen hoor).

De plannen voor een vierde baan werden in 1985 toch wel erg concreet. Er werd al om de tafel gezeten door een aantal bestuursleden met het college van B & W van de gemeente Wester-Koggenland. Hieruit bleek dat de gemeente welwillend tegenover de uitbreidingsplannen van Apollo stonden. De plannen werden in een financieel plaatje uiteengezet door de "uitbreidingscommissie". De heren Dirk Conijn, Dick van der Gulik en Pim de Waard wisten tijdens een bespreking in d' Ontmoeting "met een biljartje toe" een voorstel te doen dat opeens zo'n fl. 10.000,- lager zou uitvallen dan wat in eerste instantie werd gedacht. Dat was nog eens wat anders dan "visserslatijn". Hoe groot de werkelijke kosten uitpakten, werd pas in 1986 bekend.

Op tennisgebied mochten we het kampioenschap van het eerste mixed-team toejuichen. Doordat ook de promotiewedstrijd werd gewonnen, werd de eerste en hoogste zaterdagklasse bereikt. Ook de dames van de kringcompetitie op de dinsdag waren succesvol. Zowel het eerste als het vierde team wisten kampioen te worden. De resultaten van de vertegenwoordigende Apollo-teams waren zo goed, dat de kringcompetitieleidster verzuchtte toen ze een van onze teams zag aankomen: "Daar heb je Apollo weer. Ach laat die anderen ook eens winnen, jullie winnen al zo veel!".

De onderlinge competitie kende de volgende kampioenen in de hoogste poules: Els Kruyer en Cor Brouwer bij de senioren, Frans Pronk bij de veteranen, Karin Blauwbroek en Kasper van Wijk bij de oudere jeugd en Ellen Koning en Ed Dekker bij de jeugd.

De clubkampioenschappen leverden de volgende winnaars op:

Herenenkel: Ton Floris
Damesenkel: Maud Cornelisse
Herendubbel: Jan Bakker/Ton Floris
Damesdubbel: Lea Bakker/Els Meinen
Mixeddubbel: Els Kruyer/Ton Floris
Jongens (11 jr): Hans Braas
Jongens (14 jr): Kasper van Wijk
Meisjes (11 jr): Ellen Schouten
Meisjes (14 jr): Brenda Büscher

Een nieuwe categorie was de meisjes dubbel. Dit had nog niet eerder op het programma gestaan bij de vereniging. De sterke winnaars waren Karin Blauwbroek en Elize Laan.

terug

De vierde baan

Op een ledenbestand van 208 senioren en 39 junioren was een opkomst van 62 op de algemene ledenvergadering van 11 februari 1986 toch bijzonder groot te noemen. Te meer daar het een avond betrof, dat het carnaval nog in volle gang was. Gelukkig werd de vergadering in d' Ontmoeting gehouden en niet in de Leutbunker bij Willem Dol. Hierdoor konden de bestuursleden zich normaal verstaanbaar maken en kwam er een acceptabel plaatje voor de nieuwe baan op tafel te liggen. De kosten werden begroot op fl. 50.000,- waarbij een beroep op de leden werd gedaan een stuk zelfwerkzaamheid in de strijd te gooien, aangezien dat voordeliger zou zijn. De vergadering werd om toestemming gevraagd een lening aan te gaan van fl. 35.000,- ter financiering van de nieuwe baan. Het resultaat is natuurlijk bekend, want hoe komen we anders aan de naam voor het open toernooi in augustus "Apollo-4-dubbel"! De baan werd op 8 juni 1986 officieel geopend door Dirk Conijn tesamen met erelid Jan Konijn, die gezamenlijk een tobbe (= teil) water leegden, waarna aan de onderkant daarvan de nieuwe verenigingsvlag zichtbaar werd. Deze werd door Gerard Roemer voor de eerste maal in top gehesen. Van burgemeester Castenmiller was ter gelegenheid van de opening een gemeentevlag als cadeau ontvangen, terwijl de aanlegger van de baan een scheidsrechtersstoel schonk.

Het "Apollo-4-dubbel-toernooi" werd, meteen zodra bekend was geworden dat de baan er kwam, als actiepunt door de technische commissie ter hand genomen. Toestemming werd gevraagd aan de KNLTB om het toernooi op de toernooikalender te mogen zetten. Na een robbertje te hebben gevochten met LTC Wings, welke vereniging op het te plannen tijdstip ook al een toernooi had staan, kon door de wedstrijdcommissie onder leiding van Fred Scholder een begin worden gemaakt met de organisatie. Dat dit op voortreffelijke wijze is gebeurd, blijkt wel uit het feit dat het toernooi als zeer gezellig werd ervaren (en tegenwoordig nog steeds) en een vol wedstrijdschema kende. Bovendien leverde het ook nog een batig saldo van fl. 500,- op, wat in dat dure jaar best van pas kwam.

Van het districtsfront kwam buitengewoon goed nieuws. Na vijf enerverende wedstrijden wist het eerste mixed-team er in te slagen tegenstander Alkmaar I op de knieëen te krijgen en zo de districtstitel in handen te krijgen. Deze overwinning gaf Apollo I het recht op deelname aan het landskampioenschap voor districtskampioenen. In de eerste ronde van dit kampioenschap, dat werd gespeeld volgens het afvalsysteem, kwam Apollo tegenover het uiterst ervaren en geslepen team (gemiddelde leeftijd was ongeveer 55 jaar) van de Haarlemmer L.T.C. te staan. Onze helden werden van de baan geveegd door deze "ouwetjes", die vermoedelijk allen ooit de A-status hadden gehad. Ondanks de grote nederlaag met 5 - 0, hadden de deelnemers een onvergetelijke ervaring opgedaan.

Wie dat jaar nog meer een onvergetelijke ervaring had opgedaan, was Jurriën Hofland. Hij wist op onverklaarbare wijze door een raam van de kantine naar buiten te vallen. De pech voor hem was dat het raam niet was geopend, zodat hij enigszins beschadigd naar buiten kwam. Het bestuur verzachtte zijn pijn door hem een fruitmand aan te bieden. Dit heeft zoveel indruk op hem gemaakt, dat hij nu al weer een aantal jaren actief is als penningmeester van de kantinecommissie.

"Onderlinge kampioentjes!!"

Tonny van Loenen, Ton Floris en Frans Pronk wisten de A-poules als besten te beeindigen. Eddy Dekker was bij gebrek aan jongens van zijn leeftijd ingedeeld bij de oudere meiden. Van wie hij die ene set verloren had, vermeldde Tie-break 1986-3 niet. Kampioen was hij wel. Ook bij de woensdagmiddagjeugd waren er gemengde poules. De hoogste kende als winnaar Frank Büscher.

De clubkampioenschappen werden uiteraard wel gespeeld, maar de winnaars zijn mij helaas niet bekend. Wel staat mij nog bij dat gestart werd met het systeem van kleine poules, waarvan de winnaars doorgingen naar de kwartfinales.

terug

De vlag in top voor de sponsors

Doordat al jaren in het bestuur de wens was geuit om eindelijk eens een vlaggemast aan te schaffen, werd in 1987 besloten om de knoop dan maar door te hakken. Bij de opening van de nieuwe baan was Apollo verblijd met drie vlaggen. Een vlag van de gemeente Wester-Koggenland, een van de KNLTB en een eigen clubvlag. Eén mast voor drie vlaggen is wel een beetje weinig, maar in tijden van grote evenementen wordt tegenwoordig een beroep gedaan op de mobiele masten van de diverse sponsors.

Dat brengt mij direct op het volgende punt. Sponsoring had nog niet echt zijn intrede gedaan bij onze vereniging. Men stond er altijd een beetje huiverig tegenover. Maar in dat jaar kwamen de eerste gesponsorde winddoeken aan de hekken te hangen. Ook werden aan de scheidsrechtersstoelen telborden bevestigd met de namen van regionale bedrijven, die de tennisclub een warm hart toedroegen. Momenteel is de situatie dat de organisatie van een toernooi niet meer goedkoop kan zonder sponsors. De inschrijfgelden voor de deelnemers zouden naar grote hoogten stijgen zonder deze reclame-inkomsten. De vlag kan dus in top voor de sponsors.

Het eerste gemengde districtsteam, bestaande uit Maud Cornelisse, Anita Oudejans, Margo Schuijtemaker, Els Kruyer, Jan Bakker, Ton Floris en Aad Schuijtemaker waren er wederom in geslaagd hun poule te winnen. De wedstrijd om het districtskampioenschap ging deze keer verloren. Alkmaar I was nu te sterk en won met 1 - 4 bij Apollo. De afgevaardigde van de bond reikte de Alkmaar-aanvoerder de beker uit, waarna Dirk Conijn nog een bos bloemen aanbood namens Apollo. De aanvoerder van het winnende team had een troostend woord voor de Apollo-spelers. Hij roemde de sportiviteit tijdens alle wedstrijden, ook op de meest spannende momenten. "Apollo staat hier bekend om en daarom is het steeds een genoegen Apollo als tegenstander te hebben." aldus de aanvoerder. Zowaar een reuze compliment voor de vereniging.

In de kringcompetitie besloten het eerste en het tweede team stuivertje te wisselen. Het eerste degradeerde naar de tweede klasse en het tweede promoveerde naar de eerste klasse.

De verlichting begon te kriebelen in 1987. Langzamerhand begon de overtuiging door te dringen dat het spelletje bij kunstlicht ook bijzonder aantrekkelijk kon zijn. Verruiming van je speeltijden zou immers een extra bron van inkomsten kunnen betekenen bij toernooien. Hoe langer de speeltijd, des te meer deelnemers je naar je park kunt trekken. Er werden stappen ondernomen om de verlichting te realiseren.

De onderlinge competitie gaf weer aanleiding tot veel gepraat over wondermooie slagenwisselingen en vreselijke missers. De leden die de minste missers maakten in de hoogste poules waren Wil Groot (na een geweldige opmars door alle poules heen in een paar jaar tijd), Ton Floris en Dick van der Gulik bij de senioren. Brenda Büscher en John van Zijl bij de oudere jeugd. Van de jongste jeugd waren geen uitslagen gepubliceerd in de Tie-break.

De clubkampioenschappen leverden de volgende winnaars op:

Herenenkel: Ton Floris
Damesenkel: Anita Oudejans
Herendubbel: Jan Bakker/Ton Floris
Damesdubbel: Rachel Brix/Anita Oudejans
Mixeddubbel: Brenda Büscher/Ton Floris
Jongens (11 jr): Frank Büscher
Jongens (14 jr): Barry v.'t Hull
Meisjes (11 jr): Manon Büscher
Meisjes (16 jr): Brenda Büscher
Mixed jeugd: Els Braas/Krijn Resoort
Meisjes dubbel: Els Braas/Brenda Büscher

terug

En het werd licht

De late winter van 1988 bracht twee ledenvergaderingen. De eerste was bedoeld om de normale punten naar voren te brengen, maar de tweede moest worden gebruikt om spijkers met koppen te slaan om de verlichting te kunnen realiseren. Door wat vertragende faktoren, was het niet mogelijk voor het bestuur een uitgewerkt plan op tafel te leggen en zodoende was deze extra vergadering noodzakelijk. Het voorstel om een lening aan te gaan werd bij acclamatie aangenomen.

Dit was overigens niet het enige dat onder luid applaus werd aangenomen die avond. Als extra punten waren nog drie voorstellen opgenomen die tot doel hadden drie bestuurders de eer te gunnen die hen toekwam. Dirk Conijn werd van lid van verdienste gepromoveerd tot erelid van de vereniging. Ria Brinkman werd ook benoemd tot erelid vanwege haar jarenlange inzet in het bestuur. Ze had dit met een korte onderbreking vanaf de oprichting gedaan. Gerard Roemer werd voor zijn technische commissie-werk van vele jaren onderscheiden met de titel lid van verdienste. De onderscheidingen werden uitgereikt door Fred Brix, de toenmalige voorzitter van RKEDO en Apollo-lid vanaf de beginperiode.

Dat de verlichting niet bij iedereen in goede aarde viel, bleek uit een aktie van een aantal omwonenden. Gelukkig waren een goed gesprek en een aantal toezeggingen door het bestuur voldoende garantie voor de "buurtjes" om hun goedkeuring te verlenen. De verlichting werd stilzwijgend in gebruik genomen.

Op districtsgebied waren er geen spectaculaire resultaten behaald. Het tweede en het derde mixed-team degradeerden, het eerste en het vierde wisten zich te handhaven. In de kringcompetitie echter wist het eerste team het kampioenschap van de eerste klasse te behalen. De wedstrijd om het kringkampioenschap tegen Drieban I ging jammergenoeg met 3 - 1 verloren.

De onderlinge competitie was, met 185 met punten eindigende deelnemers bij senioren en oudere jeugd, weer de hoofdmoot van het tennisprogramma. Ook bij de woensdagmiddagjeugd waren nog eens 21 deelnemers. Op een bestand van een kleine 300 leden is dat een groot deelnemersveld te noemen. Hier zijn weer de nummers 1 van de hoogste poules. Wil Groot en Stef Lochtenberg waren bij de senioren de winnaars, terwijl Ria Koenhein en Frans Pronk bij de veteranen de eeuwige roem verdienden. De oudere jeugd kende Monique Oud en Barry van 't Hull als sterksten. Op de woensdagmiddagen was Frank Büscher niet te verslaan.

De clubkampioenschappen werden voor het eerst in verschillende speelsterktes afgehandeld. De E's mochten het samen met de D2's uitvechten en de D1's moesten de strijd aanbinden met alles wat hoger was. Dit geschiedde naar aanleiding van een in het begin van het jaar gehouden enquete, waarin de leden hun voorkeuren konden uitspreken omtrent de organisatie van het gebeuren. De kampioenen waren in 1988:

meisjesenkel t/m 11 jr: Astrid Bakker
meisjesenkel t/m 14 jr: Ellen Schouten
jongensenkel t/m 11 jr: Douwe Resoort
jongensenkel t/m 14 jr: Erwin van Wijk
meisjesdubbel: Joyce van Diepen/Angelique van Zijl
jongensdubbel: Michel Deinum/Matthijs Tromp
dames enkel E/D2: Brenda Büscher
heren enkel E/D2: Frank Blok
dames dubbel E/D2: Ans Molenbroek/Ella Stam
heren dubbel E/D2: Frank Blok/Nico Koning
dames enkel D1/C: Wil Groot
heren enkel D1/B: Ton Floris
dames dubbel D1/C: Wil Groot/Iet van 't Hull
heren dubbel D1/B: Frank en Kasper van Wijk

Helaas was van de mixed-kampioenschappen niets in de Tie-break opgenomen, zodat ik daar geen kampioenen van weet.

terug

Lintjesregen

Een vreemde gang van zaken tijdens de algemene ledenvergadering van 2 februari 1989 in d'Ontmoeting betrof het over en weer voorstellen tot het aanmaken van een aantal ereleden dan wel leden van verdienste. Tijdens een extra ingelast punt vroeg het gehele bestuur in te stemmen met de benoeming van Wil Bosma tot erelid vanwege haar 20-jarig jubileum bij de vereniging als trainster. Tevens werd gevraagd om toestemming tot het benoemen van penningmeester Dick van der Gulik tot lid van verdienste vanwege zijn vele bestuursjaren bij Apollo. Hierop vroeg Chiel Lagerwey namens de overige bestuursleden om Pim de Waard te benoemen tot erelid aangezien hij de voorzittershamer na 10 jaar lang genoeg had vastgehouden. Alle voorstellen werden met luid gejuich begroet. Pim wilde niet achterblijven bij zoveel eregeweld en stelde alsnog voor om ook Co Laan en Chiel Lagerwey met het erelidmaatschap te gedenken, vanwege ook 20 jaar bestuursactiviteiten. Natuurlijk was de inmiddels dol geworden ledenvergadering hier voor. Alle vers benoemde ereleden kregen een speciaal ontworpen zilveren speld met als opschrift quot;Erelid TV Apollo".

Met het neerleggen van zijn voorzittershamer werd het tijdperk Pim de Waard afgesloten en werd Chiel Lagerwey de nieuwe voorzitter. Chiel is tot op heden nog steeds de praeses van de vereniging en heeft inmiddels 25 jaar als bestuurslid gediend.

Het 20-jarig bestaan werd gevierd met een aparte feestavond voor de jeugd, waarbij tevens de prijzen voor de onderlinge competitie werden uitgereikt. De volgende avond waren de senioren aan de beurt met hun feestje. Koffie met een lekkere koek en een lot voor het Rad van Avontuur werden bij binnenkomst aan iedere bezoeker van de feestavond uitgereikt. De band speelde prima dansmuziek en de stemming was opperbest. Vanaf 22.00 uur kon men zich te goed doen aan een heerlijk koud buffet, dat stond opgesteld onder het overdekte terras. De kantinecommissie had zich weer van zijn beste kant laten zien. Aad Bakker is niet alleen een goede koekebakker, maar ook een "aardige piepersnijder".

Ook bij de senioren werden de prijzen van de onderlinge competitie op de feestavond uitgereikt. Hierbij meteen maar weer even de winnaars. Silvia Vilten, Stef Lochtenberg, Dien van der Gulik, Peter Kok, Natasja Bakker, Michel Deinum en Douwe Resoort waren de sterksten bij de senioren, respectievelijke de veteranen, de oudere jeugd en de woensdagmiddagjeugd.

De clubkampioenen waren in 1989:

meisjesenkel t/m 12 jr: Ilse Schep
meisjesenkel t/m 14 jr: Iris van 't Hull
jongensenkel t/m 11 jr: Martijn van den Bergh
jongensenkel t/m 14 jr: Frank Büscher
meisjesdubbel: Manon Büscher/Iris van 't Hull
jongensdubbel: Patrick Lenting/Ramon Vlaar
mixed dubbel jeugd: Astrid Bakker/Ramon Vlaar
dames enkel E/D2: Monique Oud
heren enkel E/D2: Richard Bakker
dames dubbel E/D2: Mieke Hofland/Ria Koenhein
heren dubbel E/D2: Edwin Laan/Eugene Lagerwey
mixed dubbel E/D2: Ella Stam/Edwin Laan
dames enkel D1+: Silvia Vilten
heren enkel D1+: Kasper van Wijk
dames dubbel D1+: Wil Groot/Iet van 't Hull
heren dubbel D1+: Erwin en Kasper van Wijk
mixed dubbel D1+: Wil Groot/Aad Schuijtemaker

Hans Tijms, de voorzitter van de technische commissie wilde in de Tie-break graag aanschouwelijk maken, hoeveel uren de TC in 1989 aan de organisatie van de clubkampioenschappen had besteed. Hij had hier maar liefst twee pagina's voor nodig en kwam op een totaal aantal uren van 286! Omgerekend naar een 40-urige werkweek, zou dit betekenen dat één persoon ruim 7 volledige weken aan het werk hiervoor is geweest. Verder maakte hij nog even een vergelijking van het aantal gespeelde wedstrijden t.o.v. de twee open toernooien. Tijdens de clubkampioenschappen werden 435 wedstrijden gespeeld, terwijl de twee toernooien samen goed waren voor 347 partijen. U ziet, een beetje respect en dankbaarheid voor de TC-leden kan helemaal geen kwaad.

Dat de TC-leden niet alleen goed zijn in het organiseren van aktiviteiten, bleek wel uit het feit dat tijdens de finaledag van de Rabo-sportquiz in de Parkschouwburg in Hoorn, Hans Tijms een welkome aanvulling was voor de schooljeugd van 10 t/m 12 jaar. Mede door zijn inbreng wist het team van TV Apollo, dat verder nog bestond uit Martijn van den Bergh, Natasja de Wildt, Charles van Zijl en Kim Cordes, beslag te leggen op de 5e plaats. De vragen van presentator Frank Masmeijer werden op een paar na goed beantwoord.

terug

Nieuwe buren

Hadden we in de beginjaren van de vereniging nog kleuters (en hun juffen) als overburen, kregen we in 1990 een zestal zogenaamde seniorenwoningen (inclusief de bijbehorende senioren) tegenover ons park. Door de bouw van deze woningen was het noodzakelijk geworden de Pieter Grootstraat te herindelen en hadden we in het begin nog huisnummer 10, werd dit nu veranderd in nummer 16. Ook de bestrating werd grondig aangepakt, waarbij de parkeerplaatsen een geheel nieuw uiterlijk kregen. Nieuwe buren dus. In het voorjaar van 1990 kregen de verse Pieter Grootstraat-bewoners hun sleutel en in mei werden ze door de buurman Apollo uitgenodigd (zoals het hoort) op de koffie. Tijdens een informeel samenzijn op 1 juni (een idee van kantinechef Aad Bakker) onder het genot van een "koppie" en een borreltje werd de "buurtjes" de gelegenheid geboden vragen te stellen en kregen ze enige uitleg omtrent de gang van zaken op en rond het park. Dat dit op prijs werd gesteld, blijkt wel uit het feit dat menig buur tijdens een wedstrijdweekend of een toernooidag even overwipt en gezellig komt kijken.

Clubgenoot Gerard Roemer zag zijn droomwens in vervulling gaan bij de opening van zijn tennishal "Tenniscentrum West-Friesland" aan de Breeuwhamer. Lee Towers zong "de barsten in het plafond" en Piet Vilten deed niet voor hem onder tijdens een concertavond voorafgaande aan het tennisgebeuren in de hal. Apollo kon meteen gebruik maken van deze nieuwe faciliteit, toen tijdens de finale"zon"dag van de clubkampioenschappen het hemelwater rijkelijk vloeide.

1990 liep aldus goed af en vandaar maar weer even naar de kampioenen gekeken. De onderlinge competitie kende de volgende winnaars en winnaressen: Silvia Vilten, Dien van der Gulik, Tanja Laan, Frank Braas, Gé Zonneveld en Ramon Vlaar bij de hoogste poules van de senioren, veteranen en oudere jeugd. De OC voor de basisschooljeugd, oftewel de woensdagmiddagcompetitie werd gewonnen door Rob Koedooder.

De clubkampioenen van 1990 waren:

meisjesenkel t/m 11 jr: Danielle Brinkman
meisjesenkel t/m 14 jr: Manon Büscher
jongensenkel t/m 11 jr: Tim Roemer
jongensenkel t/m 14 jr: Ramon Vlaar
meisjesdubbel t/m 12 jr: Inge Bakker/Nathalie Reus
meisjesdubbel t/m 14 jr: Manon Büscher/Iris van 't Hull
jongensdubbel: Frank Büscher/Ramon Vlaar
mixed dubbel jeugd: Manon en Frank Büscher
dames enkel E/D2: Sonja Heltzel
heren enkel E/D2: Nico Smits
dames dubbel E/D2: Monique Oud/Ella Stam
heren dubbel E/D2: Niek van Diepen/Fred Meertens
mixed dubbel E/D2: Ellen Schouten/Stefan Vlaar
dames enkel D1+: Maud Cornelisse
heren enkel D1+: Paul Braas
dames dubbel D1+: Maud Cornelisse/Margriet Kaptein
heren dubbel D1+: Paul Braas/Stef Lochtenberg
mixed dubbel D1+: Margriet Kaptein/Stef Lochtenberg

terug

Het gras bij de buren...

Op de ledenvergadering van 28 februari 1991 kwam een punt aan de orde, dat aangaf dat binnen de vereniging door een groot aantal mensen met een schuin oog naar het gras van de buren werd gekeken. Hiermee doel ik op het kunstgras bij de buurverenigingen Westerkogge en de Berk. Dat dit voordelen had en nadelen wist men wel. Maar hoe lagen de voordelen t.o.v. de nadelen. In het winterseizoen brandden bij genoemde verenigingen best wel vaak de lampen en werden er allerlei activiteiten georganiseerd. De vergadering besloot aldus een commissie in het leven te roepen die het een en ander op een rijtje diende te zetten. Deze moest dan haar bevindingen rapporteren uiterlijk in de eerstvolgende algemene ledenvergadering. De commissie, bestaande uit Anton van der Woude, Johan van Loodam en Frank Braas, ging aan het werk.

Wie ook aan het werk gingen, waren de leden van de parkcommissie. Zoals gebruikelijk werden eind maart de banen weer speelgereed gemaakt. Ook werd de trapopgang naar de kantine verbeterd. Menig bezoeker van de kantine heeft een kreet geslaakt terwijl hij of zij bijna de nek brak over het stoepje. De kantine werd tevens vergroot door de aanbouw van het fusthok. Hierdoor kreeg de kantinecommissie er een zee van ruimte bij. Verder werden er plannen gesmeed om te komen tot een automatische sproei-installatie om het behoorlijk arbeidsintensieve sproeien met de hand te verminderen, dan wel te stoppen.

Wie altijd aan het werk zijn, zijn de leden van de technische commissie en de kantinecommissie. Openingstoernooi, onderlinge competitie, districts- en kringcompetitie, uitwisselingen met andere verenigingen, Pinkster-invitatietoernooi, clubkampioenschappen en open toernooien vormden in 1991 de hoofdmoot op het georganiseerde tennisvlak. De acties van de TC worden altijd gevolgd door acties van de KC, immers wat zouden we zijn zonder een glaasje bier, fris of wijn. Hierbij stel ik nog maar weer eens: leden, koester je commissie- en bestuursleden. Zonder hen is er niets mogelijk.

O.k., genoeg gebedeld om een complimentje voor hen die het verdienen. Getennist werd er natuurlijk ook nog. In de kringcompetitie werd het eerste team kampioen en promoveerde naar de eerste klasse. Dit was voor het eerste gemengde team in de districtscompetitie aanleiding om het ook zo te doen, al waren ze er op de laatste speeldag absoluut niet van bewust dat ze kampioen konden worden. Op een wonderlijke manier zagen Maud, Anita, Jan en Paul kans om met 5 - 0 te winnen van de ploeg die slechts één winstpartij nodig had om kampioen te worden. Hierdoor wist Apollo 1 door een beter saldo beslag te leggen op de titel en promoveerde naar de eerste klasse (waar ze het jaar daarop meteen weer uit werden geknikkerd).

De kampioenen van de onderlinge competitie van 1991 waren pas laat in dat jaar bekend. Na een zomerstop van een paar maanden, waarin o.a. eerst de clubkampioenschappen werden gehouden (bij wijze van experiment), werden de laatste partijen gespeeld in september. Margriet Kaptein, Iet van 't Hull, Paul Braas, Peter Kok, Ramon Vlaar en Iris van 't Hull waren de sterren van de hoogste OC-poules. Van de woensdagmiddagjeugd is mij helaas niets bekend van 1991.

De clubkampioenen waren dus al in juni bekend. Het waren:

meisjesenkel B: Quwendy Huiberts
meisjesenkel A: Marjolijn Meerveld
jongensenkel B: Matthias Brinkman
jongensenkel A: Ramon Vlaar
meisjesdubbel B: Inge Bakker/Nathalie Reus
meisjesdubbel A: Manon Büscher/Iris van 't Hull
jongensdubbel: Frank Büscher/Ramon Vlaar
dames enkel E: Mireille Weel
heren enkel E: Kees Overboom
dames dubbel E: Angelique en Mireille Weel
heren dubbel E: Kees Overboom/Michel Anthoniesse
mixed dubbel E: Angelique Weel/Kees Overboom
dames enkel D2: Sonja Heltzel
heren enkel D2: Jos Braas
dames enkel D1+: Els Kruyer
heren enkel D1+: Nico Smits
dames dubbel D1+: Els Kruyer/Anita Oudejans
heren dubbel D1+: Jan Bakker/Cor Brouwer
mixed dubbel D1+: Anita Oudejans/Jan Bakker

terug

De vergadering liet er geen gras over groeien

Op 3 februari 1992 werden de eerste ballen geslagen tijdens het nieuwste toernooi van TV Apollo, het Van Zijl-toernooi. Dit was te danken aan het feit dat een jaar daarvoor een soort toernooi werd georganiseerd door een aantal Apollo-leden onder auspiciën van Gerard Roemer en het Tenniscentrum West-Friesland. De lokatie van het gebeuren was uiteraard en is nog steeds de tennishal aan de Breeuwhamer.

81 leden waren aanwezig op de bewogen jaarvergadering van 27 februari 1992. Naast de normale, stonden twee punten op de agenda die de leden in groten getale deden toestromen naar d' Ontmoeting. Het verslag van de grasbaancommissie moest het beleid voor de komende jaren t.o.v. de banen gaan bepalen. Na enkele discussies werd er een stemming gehouden. Hier kwam uit dat naast 1 ongeldige stem, er 45 leden waren die de voorkeur gaven aan gravel. De overige 35 moesten zich blijven bedruipen met het groen van de algen die in het najaar nogal eens de banen uitkropen. Na dit langdurig uitgemeten agendapunt werd het voorstel gelanceerd een automatische sproei-installatie aan te schaffen. De vergadering was moe en ging hiermee snel akkoord.

De leden waren ook moe van de verenigingsavond. Er kwam geen mens meer en dus besloot de technische commissie om nog maar weer wat werk te verzetten en de leden aldus op een gruwelijke manier te verwennen. Woensdagavond 8 april was de eerste avond van de dubbelcompetitie. Gesponsord door de RK-kerkparochie Onze Lieve Vrouwe van de Allerheiligste Rozenkrans werd een begin gemaakt met iets dat is uitgegroeid tot een nieuw fenomeen. Niet alleen de woensdagavonden, maar ook die op vrijdag brengen een massa leden naar de baan. Hierbij wordt de kantine niet vergeten, zodat er weer een hoop extra gezelligheid op het park is gebracht. Dat deelnemen in de meeste gevallen het belangrijkste was, bleek uit het aantal prijzen dat werd beschikbaar gesteld door tegenstanders voor de meest onlogische plaatsen in de eindstand. Deze werden tijdens een gigantische feestavond met een vermaarde accordeoniste met begeleider uitgereikt. Vooral de prijzen in natte natura werden op prijs gesteld en droegen zeker mee aan de feestvreugde.

De sproei-installatie had inmiddels ook de eerste slachtoffers gemaakt. Door de automaat en de nog niet zo eenvoudige bediening waren een aantal leden drijfnat geworden. Een later gemonteerde bel moest de leden waarschuwen dat het vochtige weer op komst was. De installatie werkte in ieder geval wel, al had en heeft hij wat moeite met de "af en toe" voorkomende harde wind. Gelukkig zijn er altijd nog een paar handsproeiers.

De krijtjes konden in mei terug worden gegeven aan de kinderen van wie ze waren gepikt. Het nieuwe afschrijfbord was geplaatst. De kaartjes behoefden vanaf toen nog slechts op de betreffende tijd in het bord te worden geschoven om iemand van de baan te jagen. Met dank aan Dirk Conijn en Piet Overboom.

De heren A-poule had in 1992 slechts één niet-B in de gelederen. Gerard Roemer was de uitzondering op de 3 Bakkers, de 2 Brazen, Bergen en Brouwer. Statistisch gezien (3/8) was de kans zeer groot dat een Bakker kampioen zou worden. Richard was de Bakker die de minste ballen in het hek joeg, zodat hij de wisselbeker een jaar in zijn bezit mocht houden. De overige kampioenen van de onderlinge waren Margriet Kaptein, Gé Zonneveld, Marjolein Meerveld en Maarten Schouten.

In de districtscompetitie trad de nieuwste lichting "jonge helden" aan. Het jongensteam bestaande uit Tim Roemer, Patrick Blom, Maarten Schouten en Charl van Zijl o.l.v. coach Gerard Roemer sloeg alle tegenstanders in een mum van tijd van de baan en werd vliegend kampioen. Deze goede prestatie wisten zij ook in 1993 te leveren. In de kringcompetitie wisten het 4e en het 5e damesteam de kampioenstrofee naar De Goorn mee te slepen. Ze hadden hem overigens echt verdiend.

De clubkampioenschappen werden met een mooie finaledag besloten, die enigszins uitliep door het grote aantal driesetters. De winnaars waren:

meisjesenkel B: Danielle Brinkman
meisjesenkel A: Marjolijn Meerveld
jongensenkel B: Bart Smal
jongensenkel A: Martijn van de Bergh
meisjesdubbel: Marjolein Meerveld/Natasja de Wildt
jongensdubbel: Martijn van de Bergh/Charl van Zijl
mixed jeugd: Inge Bakker/Rob Koedooder
dames enkel E: Iris van 't Hull
heren enkel E: Marcel Bierhaalder
dames dubbel E: Monique Mes/Mary de Wildt
heren dubbel E: Rinus Laan/Henk Braas
mixed dubbel E: Linda Windt/Marcel Bierhaalder
dames enkel D2: Joyce Bakker
heren enkel D2: Patrick Blom
dames dubbel D2: Ans Molensbroek/Trudy Schep
heren dubbel D2: Ron Bos/Sander Reus
mixed dubbel D2: Mireille Weel/Michel Anthoniesse
dames enkel D1+: Silvia Vilten
heren enkel D1+: Ton Floris
dames dubbel D1+: Maud Cornelisse/Margriet Kaptein
heren dubbel D1+: Jan Bakker/Cor Brouwer
mixed dubbel D1+: Silvia Vilten/Edward Bakker

terug

Wit op zwart geeft grijs

In november 1992 was door een aantal bestuurs- en commissieleden een bezoek gebracht aan een tennisvereniging in Friesland die op banen speelden met dynatop. De importeur had de belangstelling weten te wekken en zodoende werd er op een zonnige novemberdag een balletje geslagen op het "grijze spul". Dat het goed beviel, mocht blijken uit het voorstel dat werd gelanceerd op de algemene ledenvergadering van 23 februari 1993. Na een aantal kritische vragen te hebben beantwoord, bracht de voorzitter het voorstel tot stemming. Het resultaat is een ieder inmiddels bekend. De nieuw opgerichte "wintercommissie" heeft inmiddels een zelfde kleur haar als de banen doordat de aanleg aanvankelijk op zich liet wachten door allerlei oorzaken. Inmiddels wordt er volop gespeeld (en ook nog wel wat gemopperd), maar zeg nou zelf, dat blauwe er omheen fleurt de boel best wel op. De parkcommissie is ook dolgelukkig sinds ze het walsen vanuit de "luie stoel" kan regelen. Ze moeten alleen niet vergeten op tijd aan het stuur te draaien, anders gaan ze door de omheining heen.

De kantinecommissie werd ook blij gemaakt. Een prachtige afwasmachine completeerde de uitrusting van de kantine. Het is tegenwoordig vechten om een plaatsje op de lijst om kantinedienst te krijgen. Helaas is door de aanschaf de prijs van een biertje met een kwartje gestegen, terwijl de bierglazen niet eens in de afwasmachine gaan. Maar met het jubileum in zicht en wetende dat de omzet van bier die van koffie verreweg overtreft, was het nog niet zo'n gekke gedachte.

De kringcompetitie kende één Apollo-team als kampioen, het derde was hier namelijk in geslaagd. De jongens werden zoals reeds vermeld wederom numero uno. Helaas verdedigen zij in 1994 niet meer de Apollo-eer, maar zijn uitgeweken naar de buurvereniging Westerkogge. Ze kunnen daar nog meer prestatiegericht optreden.

De onderlinge competitie kende weer een groot aantal deelnemers. Dit ondanks de ook gehouden dubbelcompetitie. Ons oudste lid, Zuster Willibrorda slaagde erin heel wat "jonkies" van zich af te schudden in de veteranen dames-poule. Zo was ook Joke Deinum een verrassende winnares in de dames A-poule. Bij de heren veteranen was Gé Zonneveld wederom de sterkste. Bij de heren ging er weer een "B" aan de leiding, echter deze keer geen Bakker, maar een Braas, Frank genaamd. Zijn overwinning op Rob Bergen kostte de laatste drie kratten bier. Hij zou wel even een set winnen van de kampioen. Ook trachtte hij hem nog om te kopen door hem twee van deze kratten in het vooruitzicht te stellen. Maar integer als altijd, mepte Frank Rob weer terug naar Bentveld. (Toch een eind rijden om zo te worden afgemaakt, hè Rob?) Bij de oudere jeugd was Rob Koedooder de sterkste.

Om iets terug te doen voor de sponsor van de dubbelcompetitie (de kerk), stelde TV Apollo t.b.v. de in september gehouden "Koperveiling" (koper voor de kerketoren en voor nieuwe instrumenten voor de brassband) een geheel verzorgde dubbelpartij met scheids- en lijnrechters, ballenjongens en bier na afloop voor de winnaars beschikbaar. Deze partij werd in twee gedeeltes verkocht en leverde totaal iets van fl. 300,- op. De matadoren die zullen aantreden zijn Piet Dekker met Ad Groot tegen Tim Koning met Richard Laan. Gespeeld gaat worden op het centrecourt gedurende de zaterdag in het jubileumweekend.

De clubkampioenschappen namen in 1993 bijna een maand in beslag door de niet-stoppende regen. Het had vanaf de finaledag van het HECON-toernooi praktisch aan een stuk door geregend. Slechts af en toe was het droog. Op 8 oktober konden dan eindelijk de prijzen worden uitgereikt. Dit gebeurde, in een rekord-aantal categorieën, aan:

meisjesenkel: Paula Jong
jongensenkel: Bart Smal
jongensdubbel: Bart Smal/Maarten Schouten
dames enkel E: Annemarie Blom
heren enkel E: Wil Jong
dames dubbel E: Willy Overboom/Marga Smal
heren dubbel E: Peter Blok/Rob Koedooder
mixed dubbel E: Inge Bakker/Rob Koedooder
dames enkel D2: Mireille Weel
heren enkel D2: Ron Bos
dames dubbel D2: Angelique en Mireille Weel
heren dubbel D2: Nico Koning/Jan Schep
mixed dubbel D2: Trudy Schep/Nico Koning
dames enkel D1+: Silvia Vilten
heren enkel D1: Tim Roemer
dames dubbel D1+: Els Kruyer/Silvia Vilten
heren dubbel D1: Patrick en Peter Blom
mixed dubbel D1: Iet van 't Hull/Fred Scholder
heren enkel C: Gerard Roemer
heren dubbel C: Paul Braas/Stef Lochtenberg
mixed dubbel C: Anita Oudejans/Jan Bakker

terug

Oudejaarsavond

Op de Oudejaarsavond van het 25-jarig bestaan, werd in d'Ontmoeting de algemene ledenvergadering gehouden. Een zeer gesmeerd lopende vergadering beloonde Dirk Conijn, als erelid zonder herinneringsspeld, met dit Apollo-kleinood. Ten tijde van zijn benoeming behoorden deze speldjes nog niet tot de standaarduitrusting van de ereleden, zodoende moest dit nog even worden rechtgetrokken. Na louter positieve geluiden werd de vergadering om half elf reeds gesloten door Chiel met te zeggen dat op klokkeslag twaalf voor de blijvers nog een rondje zou worden gegeven om het jubileumjaar in te klinken. Een mooi besluit van 25 jaar TV Apollo en een goed begin van de komende jaren voor een vereniging die gezelligheid hoog in het vaandel heeft staan.

terug

Info leden Overzicht

Home

Title

De historie van tennisvereniging Apollo

"Uit de school geklapt"

Inhoud

Woord vooraf door voorzitter

Woord vooraf door schrijver

Wat vooraf ging

Het eerste jaar

Nieuwe banen

Opmerkelijk grote animo bij tennissport De Goorn

De nieuwe kantine

Een "tam" jaar

Verlichting, oefenkooi en/of derde baan

Het park wordt steeds groter

Kantinedienst

Van steen en been

Kantine klaar

Informatie aan de leden

Wat gebeurde er verder in 1978

10 jaar TV Apollo

De geboorte van het TKWK

Een jaar gaat voorbij

Er gaat nog een jaar voorbij

De Tobbe is lek

Ongewenst bezoek

Prins Carnaval en Jan Konijn

De vierde baan

De vlag in top voor de sponsors

En het werd licht

Lintjesregen

Nieuwe buren

Het gras bij de buren...

De vergadering liet er geen gras over groeien

Wit op zwart geeft grijs

Oudejaarsavond